ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Άρχοντα Χρόνε… Ακου με, Πέρισυ που νταμώσαμε , μ΄επιασε νοσταλγία  Χρόνε κοσμοκαταλυτή, κλουθάς μου γή κλουθώ σου για να τα λογαριάσουμε, χρωστείς μου γή χρωστώ σου Χρωστώ σου χρόνια παιδικά, μ΄ανεμελιά ντυμένα αθώα, απονήρευτα, μ΄αγάπη στολισμένα Χρωστώ σου χρόνια εφηβικά, με όνειρα γεμάτα που χάραζες τα ζάλα μου, για τση …

Πως να γιορτάσω, πέτε μου ,σκολάδες Χριστουγέννω που ότι στον κόσμο ελάτρεψα,έχω στη γης θαμένο Χριστούγεννα, μα η καρδιά ,δίχως σου δε γιορτάζει κι ο πόνος χέρια έκαμε ,και με σφιχταγκαλιάζει Χριστουγεννιάτικες ευκές, ποιός θα μου δώσει οφέτος που φυγες και με τον καημό ,θα μπει το νέο έτος Ποιός …

Άγιος Βασίλης νάμουνε, τσι πόρτες να γυρίζω, τούτες τσι μέρες που θωρώ, αθρώπους και δακρύζω. Να κουβαλώ χαμόγελα, ελπίδες να μοιράζω, να ξολαλώ κάθε χαρά, να τη ν εξουσιάζω. Στσι διαταγές μου να γρικά, στ’αρχοντικά να μπαίνει, μικρούς μεγάλους αγκαλιά, να παίρνει να ζεσταίνει. Με την αγάπη νά σβηνα, του …

Την ώρα που το φαητό πάω να δοκιμάσω φέρνω στο νου όσους πεινούν και μου΄ ρχεται να σκάσω. Την ώρα που τη ζεστασιά χαίρομαι του σπιθιού μου όσους εργούνε στο χιονιά φέρνω συχνά στο νου μου. Την ώρα που την εσμιγιά χαίρομαι με δικούς μου φέρνω στο νου τσ΄ αμοναχούς …

Ήρθ’ ο Δεκέμβρης κι άλλαξε η φύση πανωφόρι στον κάμπο έριξε βροχή και χιόνισε στα όρη Είναι ο μήνας των γιορτών,του χρόνου ο τελευταίος για άλλους ο χειρότερος κι άλλους ο πιο ωραίος Τω χριστουγέννω τσι γιορτές στολίζεται όλη η πλάση κι ο άνθρωπος ψάχνει να βρει τρόπο να διασκεδάσει …

Μια υπέροχη ρίμα αφιερωμένη από τον Μανόλη Κρητικόπουλο στην Γυναίκα του και στα 12 χρόνια γάμου τους… Ευχόμαστε από τον Ερωτόκριτο να είναι πάντα ευτυχισμένοι και την αφιερώνουμε την ρίμα σε όλα τα ζευγάρια που τους ταιριάζουν και τους αγγίζουν οι παρακάτω μαντινάδες … Θυμάσαι…;;;που ήμασταν παιδιά όταν με πρωτο …

Για την Μαύρη Παρασκευή η Black Friday αναφέρθηκε πολύ εύστοχα ο μαντιναδολόγος Σημισακογιώργης από το Ρέθυμνο και του απάντησε ο Μανόλης Μακρυδάκης από το Τυμπάκι. Ψάχνω το λύχνο τον παλιό..σήμερο σαν πορίσω  στη σκοτεινή Παρασκευή…να φέγγω να ψωνίσω (Γιώργης Σηφάκης η Σιμησακογιώργης) τα μαύρα μας τα χάλια…όμηροι της κάθε αμερικανιάς. Ω-ΠΙΣΩ …

Μου λείπεις κι είν’ η ζήση μου άχαρη και ρημάδι απ’ τον καιρό που εμίσεψες και σεργιανάς στον άδη Δίχως σου φως μου αζωντανός νεκρός εδά λογούμαι και βγάνω μαύρα δάκρυα οντε σ’ αναστορούμαι. Λείπεις κι ο τόπος στένεψε κι ο κόσμος δε με βάνει Και η καρδιά τη φορεσά …

Γράφει ο Γιώργος Λεκάκης «Καλησπέρα και πάλι …συνεχίζουμε αυτό το παιχνίδι μέσα από τον στίχο και την ρίμα..και θέλουμε και πάλι την υποστήριξη σας. Όπως είχαμε πει στην προηγούμενη εικόνα που είχαμε αναρτήσει …σε ταχτα διαστήματα  ανεβάζουμε μια φωτογραφία και βλέποντας την θα θέλαμε τις μαντινάδες και την σκέψη σας… …

Και να στερέψει η θάλασσα κι’ γής ν’ αλάξει χρώμα Δεν σ’ απαρνιούμαι βιόλα μου,καλλιά νεκρός στο χώμα Σ’ τση θάλασσας τα κύματα πατώ και δε βουλιάζω Αφού μου το πες βιόλα μου Κίνδυνο δε λογιάζω Τη(ν)αγκαλιά σου πεθυμώ,Φως μου να τη χορτάσω Μ ‘ανε σκεφτείς να μ’αρνηθείς καλλιά Ζωή …