Και να στερέψει η θάλασσα κι’ γής ν’ αλάξει χρώμα Δεν σ’ απαρνιούμαι βιόλα μου,καλλιά νεκρός στο χώμα Σ’ τση θάλασσας τα κύματα πατώ και δε βουλιάζω Αφού μου το πες βιόλα μου Κίνδυνο δε λογιάζω Τη(ν)αγκαλιά σου πεθυμώ,Φως μου να τη χορτάσω Μ ‘ανε σκεφτείς να μ’αρνηθείς καλλιά Ζωή …
Περισσότερα »![](https://erotokritos.gr/wp-content/uploads/2017/11/tsa1.jpg)