(Μιά παλιά σκέψη θωρώντας τα σκοτεινιασμένα Αστερούσια όρη να παίζουνε με τα Σύννεφα ) Θέ μου,και για δε μ’έκαμες,στο γ-κόφινα βιτσίλα, Να παίζω κάθα ταχινή, δυό φτερακιές σπαθάτες! Το Μονοφάτσι να θωρώ,από του Θιού τ’αμάτι, Να ‘χω φωλιά στα Νοτικά,του Λιβυκού πελάγου ! Να ξώ στο πλάι τση μηλιάς,τα κράνυχα …
Περισσότερα »