Κρυγιώτη,,,μέρα χειμωνιάς,,,
Γενάρης Μήνας και χιονιάς.!
Μπόρα και καταιγίδα,,,
Κι εκειά στη μάχη του καιρού,,,
Και στην αντάρα τ’ουρανού,,,
Έτυχε να ‘μαι κι είδα. . .
Μία γδυμνήν αμυγδαλιά,,,
Με δίχως φύλλα στα κλαδιά,,,
Σ’τσή Χειμωνιάς την μέση,,,
Περήφανα και σιωπηλά,,,
Μπέτι να στένει του Χιονιά,,,
Που ‘χε τσ’αθούς τση δέσει. . .
Κι ήστεκε ‘κειά μ’ υπομονή,,,
Στο ξεροβόρι στην βροχή,,,
Μέρες πολλές και βράδια,,,
Μπουμπουκιασμένη και γδυμνή,,,
Πάνω σ’τσ’αθούς τση να κρατεί,,,
《ΤΣ’ΆΝΟΙΞΗΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ》. . .!!!