Αννα Κουτσαφτάκη – Κι έρχονται βράδια

Διαβάστε σκέψεις και συναισθήματα από την γνωστή μαντιναδολόγο Αννα Κουτσαφτάκη που ίσως ταιριάζουν με τα δικά μας …τα δικά σας συναισθήματα…

Κι έρχονται βράδια που είναι μεγάλα…ατελείωτα….που ο χρόνος είναι αβάσταχτος…περνά βασανιστικά…που θαρρείς πως οι δείκτες του ρολογιού έχουν σκουριάσει….και κάθε μισή ώρα είναι σαν να έχουν περάσει μόλις τριάντα δεύτερα….που το κοιτάς και θες να το σπάσεις το ρημάδι πιστεύοντας έτσι πως ο χρόνος θα περάσει γρήγορα…τόσο όσο έχεις την ανάγκη…
Και κάτι τέτοιες ώρες είναι που σπας σε χιλιάδες κομμάτια….γιατί είναι το μέσα σου που σε τσακίζει….και μετά σιγά σιγά αρχίζεις να τα μαζεύεις…να τα συναρμολογείς και να κάνεις λάσπη το δάκρυ σου για να τα ξανά κολλήσεις….
Γιατί την ίδια στιγμή που σπας…θυμάσαι πως πρέπει και να μην το κάνεις…πρέπει να είσαι εκεί….χωρίς ούτε ρωγμή μέσα σου….γιατί το υποσχέθηκες…
Ο χρόνος ο πιο σκληρός αντίπαλος…ο μεγαλύτερος εχθρός όταν τέτοιες ώρες θαρρείς και είναι αμετακίνητος…πεισματικά αργός…προκλητικά σκληρός…
Κι όμως….κάτι τέτοιες ώρες….κάτι τέτοια δύσκολα βράδια μαθαίνω τις αντοχές μου…γιατί υπάρχουμε κι εμείς που το μόνο ίσως……που ξέρουμε να κάνουμε καλά….είναι να παραμένουμε σιωπηλά κι αθόρυβα εκεί που υποσχεθήκαμε…όχι από υποχρέωση….Μα γιατί το θέλουμε…γιατί ξέρουμε καλά μέσα μας που ανήκουμε….και δε μπορούμε να είμαστε πουθενά άλλου…που σπάει το μέσα μας…κομματιάζεται…κι όμως τα μαζεύουμε τα κομμάτια μας…τα συναρμολογούμε και τα κολλάμε πάλι…γιατί το χρωστάμε στα συναισθήματα μας…σε όλα όσα νιώθουμε..το έχουμε υποσχεθεί άλλωστε…στον εαυτό μας πρώτα από όλα…να είμαστε εκεί…έχουμε φωνάξει με όλη μας τη δύναμη αυτό το…’δεν πάω πουθενά….και το εννοούμε….μπορούμε να το κάνουμε πράξη με οποιοδήποτε τρόπο πληρώνοντας κάθε τίμημα…γιατί τα συναισθήματα μας είναι πιο δυνατά κι απ τα σίδερα….
Έχουμε μάθει τα νιώθω μας να είναι η σημαία μας…το στίγμα μας…αυτό που μας κάνει να μας αναγνωρίζουν γιατί η αύρα μας είναι διαφορετική….γιατί τα νιώθω μας τα έχουμε εκθέσει ανεπανόρθωτα χωρίς φόβο…χωρίς ντροπή…δίχως κανένα δισταγμό…τα έχουμε πει…τα έχουμε φωνάξει…τα έχουμε γράψει και στείλει…χωρίς διεύθυνση ταχυδρομικό κώδικα και αριθμό τηλεφώνου απάνω για να λάβουμε απάντηση η ανταπόδοση…
Δεν είμαστε της ζήτησης…μάθαμε να είμαστε της προσφοράς χωρίς να περιμένουμε κάτι…τίποτα…μάθαμε να δίνουμε….κι όσο πιο πολλά δίνουμε τόσο πιο γεμάτοι νιώθουμε….
Βλέπεις τα συναισθήματα μας….τα δυνατά μας συναισθήματα δεν προσδοκούν σε κάτι…δεν περιμένουν ανταπόδοση….πολλές φορές τρομάζουν κιόλας….μοναδική προσδοκία ίσως…να καταφέρουμε να φτάσουν στον παραλήπτη τους….
ατόφια….δυνατά…έντονα….ειλικρινή και αληθινά….γιατί ο παραλήπτης στα μάτια μας…είναι όλος ο κόσμος….τίποτα λιγότερο….
Είμαστε κι εμείς λοιπόν…που ξεγυμνώνουμε το μέσα μας όταν….αν….σταθούμε τυχεροί στη ζωή μας να συναντήσουμε αυτό τον…’όλος ο κόσμος…’

Έτσι απλά……