Αντώνης Κουκλινός – Μάνα (ρίμα – μαντινάδες 2025)

Μάνα…(του Αντώνη Κουκλινού).

Πχιά λέξη πρώτη θα ‘κουστεί, στου κοπελιού το στόμα,
από τα γεννοφάσκια ντου, που δε μιλεί ακόμα.?
Μαμά θα πει και θα γελά, θα ξεπετασσαρίζει,
και θα πετά τα χέργια ντου, να τη νε ξεχουρδίζει.
Τα μάγουλά τζη θα φιλεί, το στήθος τση θα παχιάνει,
κάθε φορά που θα πεινά, στα χείλια ντου να βάνει.
Ώρες απού χει πυρετό, να κλαίει να γκρινιάζει,
στση μάνας του τη ν’ αγκαλιά, μπαίνει και ησυχάζει.
Κ’ οντε σαλέψει θ’ αγλακά, στο (μ)πόδα τση γιαγιάς του,
μάνα τση μάνας του κ’ αυτή κ’ αφέντρα τση καρδιάς του.
Στα νεϊκάτα συμβουλές, τση μάνας του θα πάρει,
για να ναι άθρωπος σωστός, εις τση ζωής τα βάρη.
Πχιάς μάνας εμεγάλωσε, κοπέλι να γεράσει,
όσο χρονώ και να γενεί, γλακά να τ’ αγκαλιάσει.
Τσ’ αγάπης το εικόνισμα, πρέπει να σεβαστούμε,
έχει τση μάνας τη μορφή, για να το προσκυνούμε.
Στη κάθε μάνα σήμερο, πού χει παιδιά κ’ εγγόνια,
χρόνια πολλά να πούμενε κ’ ευτυχισμένα χρόνια.
Σ’ εκείνες που πονέσανε κ’ είναι χαροκαμένες,
που καταδικαστήκανε, να ναι μαυροντυμένες.
Θα πω μονάχα ο Θεός, κουράγιο να σας δώσει,
κ’ από το πόνο τση καρδιάς, λίγο να σας λυτρώσει.
Κ’ εμείς απου τσι χάσαμε, πάλι να ευχηθούμε,
εκεί ψηλά που βρίχνουνται, σαφή θα τσι τιμούμε.
Μάνα μου λεν τα χείλη μου, κ εμένα τα δικά μου,
δε σου ξεχνώ γιατί θα ζεις, πάντα μες τη καρδιά μου.

….σεβόμαστε και αγαπούμε όλες τις μανούλες του κόσμου…..