Πως αλλάζουνε οι άνθρωποι αδερφέ μου….
Απ’ την μιά. ..μέχρι την άλλη την στιγμή…
Πώς φιλιές αδερφωμένες μες τον χρόνο …
καταλήγουν να ορκίζοντε οχθροί. .
Πως χωρίζουνε οι άνθρωποι αδερφέ μου…
Και αλλάζουν όλα γύρω τους τροπή…
Πως το μίσος κυριεύει την αγάπη….
Και στο σκότος την κλειδώνει μοναχή. .
Πώς θεριευει το εγώ μες την καρδιά μας. ..
Και ξεχάσαμε να ζούμε ταπεινά…
Μπρος στης δόξας το παζάρι ξεπουλουμε…
Ανθρωπιά κι ιδανικά έναν παρά..!
Πως το ψέμα αρματωθηκε στα χείλη…
Κι ανεξέλεγκτα χτυπά χωρίς ντροπή. .
Βολεμένο στο ΕΓΏ μας κι η αλήθεια…
Κάπου γύρω σε μιαν άκρη… αιμοραγεί. …
Πώς απλώνουμε το χέρι αδερφέ μου. …
Και αρπάζουμε του άλλου την μπουκιά..
Δίχως τύψεις χορτασμένοι αδιαφορούμε…
που και κείνος σαν κι εμάς έχει παιδιά….
Πώς στου πλούτου το κυνήγι καταλλούμε….
της ζωής το Θείο δώρο δολερά. ..
Π’ολοι ήρθαμε στον κόσμο μ’άδεια χέρια…Κι όλοι φεύγουμε με χέρια … 《ΑΔΕΙΑΝΑ.》 …!!!!