Ερωτόκριτος 87,9 FM
Μου λείπεις κι είν’ η ζήση μου άχαρη και ρημάδι
απ’ τον καιρό που εμίσεψες και σεργιανάς στον άδη
Δίχως σου φως μου αζωντανός νεκρός εδά λογούμαι
και βγάνω μαύρα δάκρυα οντε σ’ αναστορούμαι.
Λείπεις κι ο τόπος στένεψε κι ο κόσμος δε με βάνει
Και η καρδιά τη φορεσά τη μαύρη δεν τη βγάνει
Να τονε τρόπος να σε ιδώ στ’ όνείρου τη βεγγέρα
να σμίξωμε και να βαστά ο γεις τ’ αλλού τη χέρα
Και να μου πεις πως τα περνάς εδά που ζούμε χώρια
που σαν τ’ απόι τον αθό με τρώει η στενοχώρια
Πέτρά ριξες οπίσω σου και μούδε στ’όνειρό μου
δεν έρχεσαι για να σε ιδώ μιαν ώρα στο πλευρό μου
Κι η πρίκα εβλαστόσυρε κι άπλωσε εις τα χείλη
κι είμαι σα λύχνος στη νυχτιά που του σβησε το φτύλι
Κι ο πόνος στα κλαδιά του νου σκάλωσε και δε φεύγει
κι ορφανοπαίδι η καρδιά είναι και δεν αρνεύγει
Να θελα ν-έρθεις στ’ όνειρο χίλιες πληγές να γιάνω
και τη στιγμή δε με γνοιαζε την ίδια να ποθάνω
Κουκουμπεδάκη Χαριστή…
23/11/2017
