Η χοχλιδοβραδιά…(του Αντώνη Κουκλινού)

Φαίνεται χοχλιδοβραδιά, θα τη νε ξετελέψει,
κι άψε το λύχνο κλούθα μου, στου φεγγαργιού τη φέξη.
Να βρούμενε μνιά ψημαθιά, χοχλιούς απόψε πάλι,
να τσι σακάσω και θα ιδείς, ίντα φαγιά θα βγάλει.
Μπουμπουριστούς να ψήσομε και τίνος δε θ’ αρέσει,
πατάτες Λασηθιώτικες, μνιά τηγανιά στη μέση.
Και με το χόντρο ρέγομαι, μνιά τσικαλιά ψημένο,
μα να ναι στο χειρόμυλο, το στάρι αλεσμένο.
Βραστούς στο ξύδι γίνουνται, του μερακλή χαλάλι,
να χεις παρέα για κρασί, να πχείς ένα μπουκάλι.
Με αγκινάρες και κουκιά, ετσά φα’ί’ δε ν’ έχει,
να του κλουθά στη νοστιμιά, πάντα θα υπερέχει.
Κρήτη πλουσιοπάροχα, ανοίγεις τη μποδιά σου,
με τα ελέη του Θεού, τα’ί’ζεις τα παιδιά σου…

Η χοχλιδοβραδιά…(του Αντώνη Κουκλινού)