Ο Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης είναι ένας νέος μουσικός, τραγουδοποιός και ερμηνευτής με στιβαρά βήματα στα μουσικά μονοπάτια και με καλλιτεχνικά χνάρια που μοιάζει να μένουν. Με πορεία που ήδη μετρά πολλές σημαντικές συνεργασίες, ανάμεσα τους ο Βασίλης Σκουλάς και ο Ψαραντώνης, θα λέγαμε πως αποτελεί συνέχεια του Νίκου Ξυλούρη και του Χαράλαμπου Γαργανουράκη στο πλάι του Γιάννη Μαρκόπουλου.

Με αφορμή την εμφάνιση του στην σκηνή του Σταυρού του Νότου Plus στις 21 Οκτωβρίου, κάναμε μια όμορφη κουβέντα για να τον γνωρίσουμε λίγο παραπάνω:

Το θυμάμαι κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, το έκανα και στίχο στο τραγούδι “Αλλάζει πρόσωπα η ζωή σου”. Μεγάλωσα στο χωριό μου την Πλώρα, ανάμεσα σε ανθρώπους που με την κάθε ευκαιρία γλεντούσαν. Αυτό που σκεφτόμουν ήταν η επιθυμία μου μια μέρα να καταφέρω να παίξω μουσική και να συνεχίσω αυτές τις όμορφες παρέες.

Θαρρώ πως δε χρειάστηκε να τους «κλέψω» κάτι, καθώς όλοι τους ήταν και είναι πολύ δοτικοί. Με τον Βασίλη Σκουλά η συνεργασία μας συνεχίζεται και σε επίπεδο ζωντανών εμφανίσεων, αλλά και δισκογραφικά μιας και υπογράφω τη νέα του δουλειά που θα κυκλοφορήσει προσεχώς. Με το συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο μελετάμε αυτό τον καιρό ένα νέο έργο που αναμένεται να ολοκληρωθεί μέσα στο νέο έτος.

Όσον αφορά τη μουσική έχω πολλές να θυμάμαι. Θα ξεχώριζα με συγκίνηση όμως την πρώτη φορά που βρέθηκα στην σκηνή! Νομίζω ότι ακόμη τρέμουν τα πόδια μου!

Όλα αυτά και άλλα τόσα. Περάσαμε μια δεκαετία αναταραχής και πραγματικά λίγα θυμίζουν την Ελλάδα, στην οποία είχαμε την τύχη να γεννηθούμε και να μεγαλώσουμε. Αντιστέκονται μόνο τα τραγούδια από τα παλιά.

Θυμάμαι το Σύνταγμα να καίγεται, σε όλη τη χώρα οι άνθρωποι στις πλατείες και την ίδια ώρα να παίζονται και να γράφονται εκατοντάδες τραγούδια για τον έρωτα. Πόση καψούρα χωράει σε αυτή τη χώρα σκέφτηκα, όταν κανείς δεν έχει καψούρα για την ίδια τη χώρα και να πει κάτι σημερινό; Και τον διπλανό μου, που τρελάθηκε και παραμιλάει επειδή απλά τα έχασε όλα; Ποιος τον εκφράζει;

Όλες αυτές τις σκέψεις μου τις διάβασα ένα απόγευμα στο σπίτι του Λεωνίδα σε μια σελίδα τετραδίου και είχαν ταυτιστεί με τις δικές του. Η μουσική κρύβει μεγάλη δύναμη μέσα της και χρέος όσων την υπηρετούμε είναι να την κοιτάμε κατάμματα και να την αφήνουμε να μας οδηγεί.

Δεν την αποχωρίζεσαι την Κρήτη εύκολα, με έχει αναθρέψει και μου έχει δώσει όλα τα εφόδια να πορευτώ στη ζωή. Δύσκολο πολύ να μείνω στην Αθήνα αν και τελευταία με καλεί να είμαι τακτικά εκεί. Τα αδέρφια μου ζουν εκεί, έχω φίλους που αναζητώ. Δεν είναι πολύ εύκολο να παρουσιάσεις την δουλειά σου στο κοινό της, όταν είσαι μακριά, μα εδώ θαρρώ “ανασαίνω” πιο εύκολα!

Ναι ακούω. Παλαιότερα, επειδή είμαι πολύ φαν της ελληνικής ροκ και πολύ κρίμα που δεν συνεχίστηκε αυτό το ρεύμα, με πήγε μόνο του το πράγμα στα γνωστά ξένα ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών ’80 και ’90. (Συνήθως γίνεται το αντίθετο). Ακούω κάθε τι που με κάνει να το παρατηρήσω χωρίς να είναι αρνητικά προκλητικό.

Δύσκολη ερώτηση. Ίσως μπορέσω να στο απαντήσω μετά από κάποια χρόνια, όντας πιο κατασταλαγμένος για το τι είναι όνειρο.

Θα δείτε μια εξαμελή παρέα να προσπαθεί να σας πείσει να ταξιδέψετε μαζί της. Τραγούδια από τις προσωπικές μου δισκογραφικές δουλειές και τραγούδια που έχω ξεχωρίσει από την ελληνική μουσική.

Γράφω συνεχώς! Σε λίγο καιρό, όπως είπα και πριν, κυκλοφορεί η νέα δουλειά του Βασίλη Σκουλά που υπογράφω μουσικά. Δουλεύω τα νέα μου τραγούδια, εκεί γύρω στην άνοιξη θα είμαστε έτοιμοι, με τον Γιάννη Μαρκόπουλο για το νέο του έργο, ενώ αναμένεται μέσα στο φθινόπωρο να συμμετάσχω σε τρεις δισκογραφικές δουλειές καλών φίλων μου πάνω από όλα: στου Γιάννη Ταύλα, στο τραγούδι «Σαν σε κοιτάζω», στου Χρήστου Νινιού με το τραγούδι «Αγαπημένη» και στου Αργύρη Λούλατζη στο τραγούδι «Απανεμιά». Πραγματικά αξιόλογοι, με ήδη χαραγμένη πορεία, και με τιμάει πολύ η εμπιστοσύνη τους.