ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ – 7 νέα τραγούδια και η δύναμη ψυχής τους

30/09/2023

Ως εκπρόσωποι της δισκογραφικής εταιρείας Northern Pinwheel – Voreios Anemomylos, καθώς και του Γιώργου Στρατάκη, βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε μία ιδιαίτερη μουσική παραγωγή με τίτλο “ΚΑΝΕΛΛΟΣ”, η οποία αποτελείται από 7 βιωματικά και αλληγορικά τραγούδια σε μουσική και στίχους του Γιώργου Στρατάκη.
Η συγκεκριμένη μουσική παραγωγή, έχει την ιδιαιτερότητα ότι ηχογραφήθηκε εξ’ ολοκλήρου μέσα στο σωφρονιστικό κατάστημα στην Αγιά Χανίων, στις 27 Ιουλίου 2023, έπειτα από τις σχετικές εγκρίσεις τόσο της Γενικής Γραμματείας Αντεγκληματικής Πολιτικής του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, όσο και της Γενικής Γραμματείας Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης Δια Βίου Μάθησης και Νεολαίας του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, στο πλαίσιο διαθεματικού σχεδίου δράσης συγκεκριμένου project.
————————————————————–
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ
Μέσα από τον εγκλεισμό, μου δόθηκε πολύτιμος χρόνος τον οποίο και σαφώς τον εκμεταλλεύτηκα κατάλληλα, έτσι ώστε να ανακαλύψω ακόμα καλύτερα τον εαυτό μου και να αντιληφθώ αλλά και να βιώσω μια αληθινά διαφορετική πραγματικότητα συνειδητοποιώντας πως, τελικά ελευθερία δεν είναι το που ζεις αλλά το πώς ζεις!!!!
Σε σένα που διαβάζεις αυτά τα λόγια έχω να σου πω : πως όταν “γκρεμίζεται” ο κόσμος σου, δεν πρέπει ποτέ να εγκαταλείπεις…..πάντα να “επιστρέφεις” και να ξεκινάς να χτίζεις ότι σου γκρεμίστηκε, με πιο δυνατά, πιο σοβαρά, και καλύτερα θεμέλια.
Πάντα να επιστρέφεις στην προσπάθεια σου κι ας είναι πάλι απ’ την αρχή….μην εγκαταλείπεις ποτέ!!!!
Με υπομονή και επιμονή για ότι δυσκολία σου συμβαίνει, να τραβάς προς το δικό σου μονοπάτι ασταμάτητα και να αφήνεις τον παρελθόν πίσω σου με αγάπη και ταυτόχρονα να το ευγνωμονείς που σε οδήγησε σε αυτή την νέα συνειδητοποίηση των πραγμάτων!!!
Το παρελθόν να θυμάσαι, πως υπάρχει μόνο στο νου μας και στον τρόπο με τον οποίο εμείς διαλέγουμε να το βλέπουμε!!!
Υ.Γ. Νιώθω ευλογημένος κι έχω απέραντη ευγνωμοσύνη μέσα μου, που είμαι ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους στον κόσμο που δικαίως ή αδίκως έζησα και αυτήν την εμπειρία στην ζωή μου, και πραγματικά είδα τι ακριβώς συμβαίνει και πως είναι αυτός ο κόσμος του εγκλεισμού σε σχέση με τον έξω κόσμο!!!!!
Την συγκεκριμένη μουσική παραγωγή ΚΑΝΕΛΛΟΣ, την αφιερώνω στην ακούραστη σαν βράχο υπέροχη σύζυγο μου Έφη, στα τρία αγαπημένα μου παιδιά, Σοφία, Γιάννη, και Μαρία – Μαρκέλλα που είναι οι φάροι στο ταξίδι της ζωής μου, και στον αδελφικό μου φίλο Λευτέρη που είναι πάντα παρών!!!!
Καλή σας ακρόαση
Με εκτίμηση και σεβασμό
Γιώργος Στρατάκης
————————————————————–
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλονται στον Προϊστάμενο Διευθυντή του καταστήματος κρατουμένων Χανίων κ. Αναστασόπουλο Κωνσταντίνο, στον Αρχιφύλακα του καταστήματος κρατουμένων Χανίων κ. Νικολινάκο Δημήτριο, στην Διευθύντρια του 2ου ΣΔΕ Χανίων που λειτουργεί εντός του σωφρονιστικού καταστήματος κα. Μουριζάκη Ευαγγελία, καθώς και στο συμβούλιο του καταστήματος που ενέκρινε την ηχογράφηση και συγκεκριμένα τον κ. Νύκτα Δημήτριο αναπληρωτή προϊστάμενο Διεύθυνσης, κα. Μέγκουλα Μαρία Κοινωνική Λειτουργό του καταστήματος και κ. Φαρσάρη Γεώργιο Ε.Π Διοικητικού του καταστήματος, που συνέβαλαν όλοι τους τα μέγιστα ως αρωγοί για την ολοκλήρωση αυτής της μουσικής παραγωγής.
Επίσης ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους εργαζόμενους του καταστήματος κράτησης Χανίων σε όλες τις υπηρεσίες και θέσεις, που είχα την τιμή και την χαρά να τους γνωρίσω έναν προς έναν προσωπικά, για την σοβαρή και αξιόλογη προσπάθεια τους υπό όποιες συνθήκες εργασίας επικρατούν. Σίγουρα η συμπεριφορά τους και το ήθος τους, ήταν ένα επιπλέον ερέθισμα και προτροπή του να μην εγκαταλείψω την συνεχή προσπάθεια μου, τόσο στην ολοκλήρωση αυτής της μουσικής παραγωγής, όσο και την προσπάθεια σε προσωπικό επίπεδο ώστε να διατηρήσω και να διαφυλάξω τις αξίες μου και τα πιστεύω μου ως άνθρωπος, μέσα από εδώ!!
Θα ήθελα ακόμα να ευχαριστήσω, όλους τους συγκρατούμενους μου και γενικότερα όλους τους κρατούμενους σε όλες τις πτέρυγες του καταστήματος Αγιάς Χανίων, που έγιναν για μένα πηγή έμπνευσης, και επιτρέψτε μου ένα ακόμα ιδιαίτερο ξεχωριστό ευχαριστώ για την αμέριστη στήριξη, συμπαράσταση και βοήθεια για αυτό το εγχείρημα και όχι μόνο, στον Μανώλη Καλομοίρη!!!
Τέλος, ευχαριστώ από καρδιάς τα αδέλφια μου και την μουσική και ηχοληπτική μας ομάδα, που “μπήκαν” μαζί μου φυλακή για 6 ώρες και ηχογραφήσαμε παρέα!!!!
————————————————————–
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Η εικόνα του εξωφύλλου είναι μια ιδιαίτερη εικαστική δημιουργία του κ. Παπουτσάκη Νίκου, ο οποίος εκτός από σωφρονιστικός υπάλληλος του καταστήματος κρατουμένων Χανίων, είναι ένας ιδιαίτερος δημιουργικός καλλιτέχνης εικαστικών έργων, ενώ οι “μπάλες” είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό σε όλα του τα έργα!!!
Όλοι τον γνωρίζουν και τον φωνάζουν “Μπάρμπα Νίκο” και όταν του μιλούν, αυτός χαριτολογώντας και αλλάζοντας πειραχτικά την χροιά της φωνής του, τους απαντάει πάντα χαμογελαστά. Είναι ένας αυθεντικός, καλόκαρδος και ευγενικός άνθρωπος, προσπαθώντας καθημερινά να κάνει ότι καλύτερο μπορεί τόσο για τους κρατούμενους όσο και για τους συναδέλφους του!!!
Είμαι ευγνώμων και ευχαριστώ τον θεό από την πρώτη μέρα που ξεκίνησα να εργάζομαι στις αποθήκες του καταστήματος, που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον γνωρίσω αλλά και να συνεργαστώ μαζί του!!!
Ο Μπάρμπα Νίκος περπατάει στον τεράστιο διάδρομο….περνάς από δίπλα του, και “ακούς” αυτή την σπάνια όμορφη μυρωδιά της ανθρωπίλας!!!!
Υ.Γ. Είναι μεγάλη μου τιμή που διακοσμείς το εξώφυλλο αυτής της μουσικής παραγωγής και σε ευχαριστώ πολύ για όλα Μπάρμπα Νίκο μου!!!!

ΟΛΑ τα έσοδα απο τις διαδικτυακές πωλήσεις αλλά και από τις πωλήσεις του φυσικού αρχείου (cd, βινύλιο κτλ.) θα διατεθούν στον σύλλογο συμπαραστάσεως κρατουμένων “ΟΝΗΣΙΜΟΣ” (https://www.onisimos.gr, τηλ.2103622017 & 2103645305), και στην ιεραποστολική αδελφότητα “ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ” (https://diakonia-filakon.gr/, τηλ.2392022252). Αμφότεροι αυτοί οι σύλλογοι μη κερδοσκοπικού ενδιαφέροντος, βοηθούν έμπρακτα τις κοινωνικές υπηρεσίες όλων των σωφρονιστικών καταστημάτων στην ελληνική επικράτεια, που με την σειρά τους βοηθούν όσο μπορούν τους άπορους κρατουμένους για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών.

Όλοι μας έχουμε κάτι που μας περιμένει….κάτι που μας αγαπάει, που μας σκέφτεται, που μας νοιάζεται αλλά και αντίστροφα!!!!

Αυτό το όμορφο “οτιδήποτε” που μας περιμένει με αγάπη, κάπου και οπουδήποτε, δεν θα πρέπει να το απογοητεύσουμε. Πρέπει να παλέψουμε ανεξαρτήτων συνθηκών να βρούμε μέσα μας την δύναμη για να μην το απογοητεύσουμε…κυρίως όμως για να μην απογοητεύσουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό!!

Όλοι μας κάνουμε λάθη και όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο αρκεί να το θελήσεις…πίστεψε το!! Ακόμα κι αν είναι απαραίτητο να αρχίσει κανείς από την αρχή!!!

Θέλεις πραγματικά να αλλάξεις την κατάσταση στην ζωή σου προς το καλύτερο; Τότε ξεκίνα να παρατηρείς την ζωή σου και κυρίως τον εαυτό σου, ως ένα πολύτιμο δώρο και ως ένα ιδιαίτερο αντικείμενο, σαν να σε γνωρίζεις από την αρχή…!! Όλοι μας ξέρουμε και μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας…κοίτα το κάθε λάθος σου κατάματα και διόρθωσε το…σίγουρα μπορείς…έχει βαθμό δυσκολίας, αλλά σίγουρα μπορείς!!!!

Θέλει υπομονή και επιμονή να ξεφύγεις από τα “σίδερα” μέσα σου που σε κρατούν!!!!!

Εξακολουθώ επίμονα να επιμένω πως δεν φυλακίζεται η ψυχή!!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Σιδερόφραχτο παράθυρο η ζωή μου,
και κοιτώ βαθιά στα μάτια τον καιρό,
σαν μετρώ καθημερνώς την αντοχή μου,
είσαι δίπλα μου κι όμως δεν είσαι εδώ,
παίζει το “λύκο με το αρνί” η υπομονή μου,
μα να αντέξω για χατίρι σου μπορώ.

Δεν φυλακίζεται η ψυχή μέσα στον χρόνο,
γιατί είχε και έχει πάντα ελεύθερη θωριά,
και ξεγελάει τον καημό μα και τον πόνο,
και δίνει ελπίδα στην καρδιά για λευτεριά.

Σιδερόφραχτο παράθυρο είναι ο κόσμος,
να ξεφύγεις δεν μπορείς μόνο αν το θες,
είναι Ρούκουνας του διπλανού σου ο ώμος,
ακούμπα πάνω του και πάψε πια να κλαις,
να γελάς κι ας είναι δύσβατος ο δρόμος,
να νικάς ότι σε πολεμά απ’ το χθες.

Βγαίνοντας την πρώτη φορά στον τετραγωνισμένο προαύλιο χώρο της πτέρυγας και ακτίνας όπου άνηκα ως κρατούμενος και αντικρίζοντας τα πολύ ψηλά μπεντένια του, θυμήθηκα την επίσης μεγάλη τετραγωνισμένη στέρνα του Μιχελιδάκη στο χωριό μου την Ρογδιά. Είχα πέσει μέσα της όταν ήμουν 9 χρονών και παραλίγο να χάσω την ζωή μου, αν έγκαιρα δεν με έβγαζαν και δεν μου έδιναν το φιλί της ζωής οι μεγαλύτεροι νέοι του χωριού, που “έτυχε” να παίζουν μπάλα παραδίπλα στην αλάνα και που κάποιοι από αυτούς είχαν πρόσφατα τελειώσει την σχολή εμποροπλοιάρχων!!!!

“Σώθηκα τότε…..θα σωθώ και τώρα”…σκέφτηκα, κοιτώντας στον Θεό!!!

Από εκείνη την στιγμή τον προαύλιο χώρο τον ονόμασα ΠΡΟΑΥΛΙΑ ΣΤΕΡΝΑ. Το γύρω – γύρω της, με βοήθησε να φέρω γύρω – γύρω στο μυαλό μου, την μέχρι τώρα ζωή μου. Μου επιβεβαίωσα πως εφόσον είμαι ζωντανός, αναπνέω, είμαι υγιής και περπατάω, δεν μπορεί κανένα μπεντένι, κανένα μπετό και κανένα σίδερο να με σταματήσει να συνεχίσω να σκέφτομαι την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, τα αγαπημένα μου παιδιά και την σαν ακούραστο βράχο υπέροχη σύζυγο μου, αλλά και όλα όσα σκεφτόμουν να πραγματοποιήσω και να υλοποιήσω στην ζωή μου πριν φτάσω ΕΔΩ!!!

Συνέχισα παρά τις δυσκολίες, να είμαι αυτό που είμαι και να σκέφτομαι μονάχα ότι με κάνει χαρούμενο…..εξάλλου, είχα και ένα εξίσου σημαντικό όπλο στην φαρέτρα μου εκτός από την οικογένεια μου και τα όνειρα μου,….την Μουσική….η οποία εκτός των άλλων, με έκανε να νοιώθω ελεύθερος και η φυλακή δεν με χωρούσε!!!!

Η κράτηση μου σίγουρα κάποια στιγμή θα τελειώσει….η ζωή μου όμως δεν ξέρω πότε ακριβώς θα τελειώσει…οπότε, περπατώντας στην ΠΡΟΑΥΛΙΑ ΣΤΕΡΝΑ, άρχισα να προετοιμάζομαι με την δύναμη της σκέψης, για το υπόλοιπο της ζωής μου!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Προαύλια στέρνα της ζωής μου αρένα,
από τοίχο σε τοίχο περπατώ σκεφτικός,
με πήρε το ρέμα και μοιάζει με ψέμα,
ποιος είναι ο “λάθος” και ποιος ο “σωστός”.

Προαύλια στέρνα με περνάς για απόνερο
δεν ήρθε το τέρμα δεν γκρεμίζεται τ’ όνειρο!!!
Προαύλια στέρνα αχ μου φαίνεσαι αστεία,
τα δικά μου τα βήματα σου δίνουν αξία!!!

Προαύλια στέρνα με τα χείλη κλεισμένα,
το βήμα μου γρήγορο και πότε αργό,
ψηλά τα μπεντένια τα μάτια στραμμένα,
να ψάχνω για σύντροφο έναν άλλο θεό.

Προαύλια στέρνα και νοιώθω στο πέλμα,
βαρύ το κορμί μου καθώς περπατώ,
κοιτώ τον καθένα που μοιάζει με ‘μένα,
θλιμμένη στιγμή μου κρυφά σου γελώ.

Προαύλια στέρνα με περνάς για απόνερο
δεν ήρθε το τέρμα δεν γκρεμίζεται τ’ όνειρο!!!

Τα καλύτερα όνειρα τα βλέπεις όταν είσαι ξύπνιος….και αυτό δεν μπορεί να συμβεί αν πραγματικά δεν αγαπάς τον εαυτό σου για να τον διατηρήσεις ξύπνιο….και για να αγαπάς τον εαυτό σου πρέπει να κατοικήσει μέσα σου η αγάπη…!!!!

Όχι….δεν είναι εγωιστικό να αγαπάς τον εαυτό σου. Αν δεν σε αγαπάς και αν δεν σε προσέχεις, δεν μπορείς να προσέχεις ούτε και να αγαπήσεις τους γύρω σου!!!!

Παρά του ότι η αγάπη υπάρχει μέσα μας από την ώρα που γεννιόμαστε…..φορτώνουμε το “είναι” μας με άχρηστα πράγματα, χάνουμε τον δρόμο μας και το νόημα της ζωής μας και ξεσπιτώνουμε την αγάπη από μέσα μας. Συγύρισε και τακτοποίησε το “μέσα” σου για να μπει ξανά να πλαγιάσει, να καταλαγιάσει και να παραμείνει ισόβια η αγάπη….εύκολο δεν είναι, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο!!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Δεν έχει σημασία το “που ζεις”,
μα έχει σημασία το “πως ζεις”,
κι αν θες να φτάσεις όπου επιθυμείς,
μέσα σου ψάξε την αγάπη για να βρεις,
κι ασ’ την να ξεχειλίσει να χαρείς,
βουνά και θάλασσες μαζί της να διαβείς,
και τότε μόνο θα νιώσεις πως μπορείς,
σαν βασιλιάς να ζεις επί της γης.

Υπομονή και όνειρα,
κι αν θες να ζεις με νόημα
να κουβαλείς στην πλάτη,
ισόβια την αγάπη.

Να μην ξεχνάς πως έχεις της ψυχής,
φτερά αγάπης, ελπίδας και ζωής,
άφησε πίσω τον παλιό σου εαυτό,
και άνοιξε τα πριν να πέσεις στο γκρεμό.

Γ’ αυτό αδελφέ μου κάνε υπομονή,
Ασ’ το κουκούλι της καρδιάς σου να τραφεί,
και μες το φως θα αναγεννηθεί,
αυτή η καλύτερη του εαυτού σου εκδοχή.

Υπομονή και όνειρα,
κι αν θες να ζεις με νόημα
να κουβαλείς στην πλάτη,
ισόβια την αγάπη.

Ο Σταύρος κι εγώ ήμασταν σχετικά “φρέσκοι”…εγώ ακόμα πιο “φρέσκος”, ενώ ο Δημήτρης ήταν ήδη αρκετό χρόνο. Με καλωσόρισαν στον καινούργιο μου πλέον “σπίτι”……και έπρεπε από εδώ και στο εξής να συνυπάρξω και να προσαρμοστώ μαζί τους, για να μάθει ο ένας τον άλλον και να λειτουργήσουμε σαν οικογένεια!!!!

Και οι δυο τους, κι ο καθένας με τον τρόπο του, με βοήθησαν μέσω αυτής της συνύπαρξης, να δοκιμάζω τα όρια μου, την υπομονή μου, να προσπαθώ καθημερινά για τον καλύτερο μου εαυτό και να βάλω μέσα μου όσο πιο πολύ αγάπη μπορώ.

Ο Σταύρος είχε σχεδόν την ηλικία του μεγάλου παιδιού μου και έτσι προσπαθούσα όσο μπορούσα να τον αντιμετωπίζω σαν γιο μου μέσω των συζητήσεων μας και των συμβουλών μου κατά διαστήματα και όποτε μου τις ζητούσε!!!

Ο Δημήτρης είχε την στόφα παλαιού ανθρώπου κι ας είχαμε σχεδόν ίδια ηλικία…κουβαλούσε ενός παλιού καιρού πολύτιμες αξίες, σαν να είχε ζήσει σε εκείνο τον καιρό, και που πραγματικά οι αξίες του είχαν αξία και ο λόγος του βαρύτητα!!!!
Με υποδέχτηκε με αγάπη την συγκεκριμένη πρώτη μου στιγμή σαν να με γνώριζε χρόνια πριν…..είχε μαγειρέψει…..με καθησύχασε με τα λόγια του….μου έβαλε να φάω…και μου χαμογέλασε λέγοντας μου πως όλα θα πάνε καλά!!!
Φρόντιζε συνεχώς να μας προσέχει και να μας αγαπά σαν η καλή μάνα τα παιδιά της!!!

Σταύρο – Δημήτρη θα είναι λίγο ότι κι αν πω….!!!!!
ΣΤΙΧΟΙ

Ένα δωμάτιο που πάντα θα θυμάμαι,
που ότι κι αν γίνει κι αν συμβεί δεν το ξεχνώ,
είναι αυτό που ήμουν εγώ κι ήταν κι ο Σταύρος,
κι ένας, σαν μάνα μας καλή, το Δημητρό.

Κάθε φορά που έκλεινε η πόρτα ‘κλείναν όλα,
σκέψεις και αισθήματα κυκλώναν το μυαλό,
κι όταν ξανάνοιγε το σιδεροπορτάλιο,
εξαναμπαίναμε στου χρόνου το χορό.

Τρώγαμε πάντα μαγεριό από το Δημήτρη,
που έβανε αγάπη και φροντίδα χαχαλιές,
κι έμοιαζε εκείνο το κελί μεγάλο σπίτι,
θύμιζε μάνα που μας γέμιζε με ευχές.

Είναι ανθρώποι στη ζωή που συναντιούνται,
για κάποιο λόγο και για άγνωστο σκοπό,
κι εγώ συνάντησα τον Σταύρο – τον Δημήτρη,
κι έβαλα μέσα μου αγάπη ένα σωρό.

Ένα δωμάτιο που πάντα θα θυμάμαι,
Σταύρο – Δημήτρη θα είναι λίγο ότι κι αν πω,
είναι εκείνο που πλαγιάζαμε ομάδι,
και είχαμε σύνορα ελπίδα και Θεό.

…..εδώ μέσα συναντάς σκιές, συναντάς σκοτάδι….αλλά συναντάς και φως….άπλετο φως, το οποίο ολοένα και δυναμώνει όταν ενωθούν με αληθινά δεσμά φιλίας, αλληλοβοηθηθούν δύο άνθρωποι και πάνω….!!!!!

Μια καλή κουβέντα, ένα χτύπημα σεβασμού στην πλάτη, ένα καλοπροαίρετο αστείο πείραγμα, μια αγκαλιά, ένα πιάτο φαγητό, ένα καθαρό σεντόνι, δεν κοστίζουν γενικότερα τίποτα….εδώ μέσα όμως είναι χρυσάφι, και όταν αυτό γίνεται με αγάπη και σεβασμό τότε ανεβαίνει ακόμα πιο πολύ η αξία του!!!!

Εκτός των ονομάτων των προσώπων που αναφέρονται μέσα στους στίχους, όπου τα παραπάνω χαρακτηριστικά ισχύουν απόλυτα στην σχέση τους, το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε και για όλους αυτούς που βρήκαν ένα αληθινό φίλο-συνοδοιπόρο μέσα σε αυτή την έγκλειστη ζωή και που ξεπερνούν και ροκανίζουν ομάδι τον χρόνο με σέβος και τιμή!!!

Μεγαλώνουμε…μαθαίνουμε από τα όσα βιώνουμε στο περιβάλλον που ζούμε….και επιστρέφουμε στην απλότητα και αθωότητα της ζωής…..στην αθωότητα της αγάπης κι ας καταδικαστήκαμε!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Στης ζήσης το σεργιάνι, στσ’ αγάπης το ντουκιάνι,
ο άνθρωπος ξεχωρίζει, τον φίλο που αξίζει,
κι είναι μεγάλο πράμα, σαν του Χριστού το Θάμα,
να ‘χεις για μπιστεμένο, φίλο σου αγαπημένο.

Παγιό, Κλινομανώλη, ακούσετε το όλοι,
στο κόσμο έχει αξία, η αληθινή φιλιά,
με τον Καβαλογιάννη, τον Μάρκο τον Βασσάλο,
κατόρθωμα μεγάλο, είν’ τση τιμής το ζάλο.

Η μοίρα του καθένα, κατέχει τα γραμμένα,
του φίλου όμως το χέρι, ούτε ο θεός το ξέρει,
που σε βαστά με σθένος, κι άς είναι λαβωμένος,
και σε τραβά με πείσμα, στσ’ ελπίδας σου το βήμα.

Μες την κλειστή ζωή σου, παρηγοριά δική σου,
είναι ο διπλανός σου, φίλος σου κι αδελφός σου,
συντρέμει ο γεις τον άλλο, κάθε καημό μεγάλο,
να γίνει παιχνιδάκι, με τον καιρό ορτάκι.

– Ξέρεις Μπιρίμπα;….με ρώτησε ο Μανώλης του Λευτέρη..
– Δεν ξέρω και ούτε έχω ασχοληθεί γενικότερα ποτέ στην ζωή μου….του απάντησα.
– Ούτε εγώ ήξερα, αλλά έμαθα εδώ….εκτός του ότι περνά για λίγο η ώρα σου, σου ακονίζει και το μυαλό…μου είπε, καθώς ετοιμαζόντουσαν να ξεκινήσουν την παρτίδα εκείνου του απογεύματος, σε ένα πλαστικό λευκό τραπέζι.

Κάθισα δίπλα του κι ας μην ήξερα πως παίζεται η μπιρίμπα και παρατηρούσα τα ζευγάρια που είχαν κάνει μεταξύ τους, τον τρόπο που κοιτούσαν τα φύλλα τους και γενικότερα αυτή την σιωπηρή μεταξύ τους συνεννόηση των ματιών και του παιξίματος. Το ζευγάρι που πρόσεχε και παρατηρούσε περισσότερο και καλύτερα τις μεταξύ τους κινήσεις αλλά και του άλλου ζευγαριού κέρδιζε, προσπαθώντας ταυτόχρονα ο καθένας να δίνει τον καλύτερο του εαυτό!!!!
Πότε χάνεις και πότε κερδίζεις….μαθαίνεις να χάνεις, μαθαίνεις και να κερδίζεις!!!

– Έτσι δεν είναι και η ζωή; σκέφτηκα….

Ο μεγαλύτερος αγώνας καθημερινά είναι αυτός που δίνεις με τον ίδιο σου τον εαυτό, σε συνδυασμό με την συνεργασία και συμπεριφορά σου στους γύρω σου και κοντινούς σου ανθρώπους…έτσι κερδίζεις στο παιχνίδι της ζωής….παρατηρείς; , προσέχεις; , δίνεις την απαραίτητη σημασία; , σέβεσαι; , αγαπάς τον διπλανό σου; , τον σύντροφο σου; , τα παιδιά σου; , τον ίδιο σου τον ευατό;;;. Έτσι γίνεται το νταλαβέρι στη ζωή…..ότι δίνεις παίρνεις και όπως στρώνεις κοιμάσαι!!!
Αν παίζεις τίμια και με υπομονή το παιχνίδι της ζωής, στο τέλος θα ανταμειφτείς και θα κερδίσεις. Αν όμως προτρέχει ο εγωισμός σου, αν επαναπαυτείς και σταματήσεις να προσπαθείς φιλότιμα, αν χάσεις την πίστη σου για το καλύτερο, τότε ενώ μπορεί να απέχεις πολύ λίγο για τον στόχο σου, μπορεί και να μην φτάσεις ποτέ. Είτε κερδίσεις όμως είτε χάσεις, είναι αποτέλεσμα των πράξεων σου!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
τον Μαρκάκη, τον πανάγο τον ψηλό,
είχαν τα χαρτιά στο χέρι και του χρόνου του αλήτη,
να του σπάσουν προσπαθούσαν το μοχλό.

Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
κάθε απογευμα όπως πάντα,
με βοηθάς να ξεγελάσω τον καιρό.
Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
στης ζωής μου τα κουμάντα,
έχω εσένα κι ακονίζω το μυαλό.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
τον Πανάγο και τον Γιώργη τον Μαρκάκη,
δυο και δυο κάνανε ταίρι, σαν σπουργίτη με σπουργίτη,
προσπαθούσανε να κάνουν μπιριμπάκι.

Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
κάθε απόγευμα όπως πάντα,
με βοηθάς να ξεγελάσω τον καιρό.
Αχ μπιρίμπα μου μπιρίμπα,
στης ζωής μου τα κουμάντα,
έχω εσένα κι ακονίζω το μυαλό.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
ο Πανάγος και ο Γιώργης ο Μαρκάκης,
ήρθενε καλό χαμπέρι, κι ο ψηλός που φύγει – φύγει,
και την θέση του επήρε ο Μπουμάκης.

Ο Μανώλης του Λευτέρη, κι ο Μανώλης του Δημήτρη,
ο Μαρκάκης, ο Ψηλός και ο Μπουμάκης……

“…..ένα παράθυρο δυτικά των φυλακών Χανίων στην υπηρεσία όπου εργαζόμουν, κάθε φορά που έφτανε μια μεταγωγή, καθώς άνοιγε η κεντρική πόρτα, “τρύπωνε” ένας αδέσποτος σκυλάκος. Ερχόταν και καθόταν απέναντι, ενώ μέσα από το παράθυρο ήμασταν εμείς : Ο Παπουτσάκης Νίκος ο υπεύθυνος υπηρεσίας, ο Μαυριδάκης Αντώνης ο ψυχίατρος, ο Ναίμ Ουλά απο το Πακιστάν κι εγώ…!!!

Λόγω του τριχώματος του τον ονομάσαμε ΚΑΝΕΛΛΟ και φροντίζαμε τις περισσότερες φορές να του κρατάμε φαγητό από τα μαγειρεία των φυλακών για την κάθε επίσκεψη του. Ο Κανέλλος λειτουργούσε με το ένστικτο του, όπως κάθε ζώο άλλωστε, και κάθε φορά ”έμπαινε φυλακή” οικειοθελώς και έβγαινε όποτε επιθυμούσε.
Αντιλαμβανόταν την συμπάθεια και την αγάπη που του δινόταν και είτε είχαμε, είτε δεν είχαμε φαγητό, παρέμενε εκεί ήρεμος κουνώντας την ουρά του καθώς του μιλούσαμε. Μας έκανε κάθε μέρα “επισκεπτήριο” και έφευγε όταν από μακριά άκουγε την μεγάλη σιδερόπορτα να ανοίγει ξανά.

Τα ζώα σε αγαπούν χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα και όχι απλά ανταποδίδουν την αγάπη σου, αλλά σε αγαπούν άνευ όρων χωρίς να έχουν κανένα συμφέρον. Αν πραγματικά τους δώσεις σημασία και τα παρατηρήσεις με προσοχή, τότε θα εκπλαγείς από τα πόσα μπορούν να σε διδάξουν…!!!!
Ένας αδέσποτος σοφός σκυλάκος….ο ΚΑΝΕΛΛΟΣ…ο καλύτερος του φυλακοχωργιού, μου επιβεβαίωσε πως : η ζωή συνεχίζεται και υπάρχουν κι άλλα σημαντικά πράγματα που έχουν αξία εκτός από την τροφή, όπως η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η κατανόηση, η προσοχή, η αγάπη κι ο σεβασμός….!!!!

Θυμάμαι μία χαρακτηριστική ματιά του ΚΑΝΕΛΛΟΥ που μου “είπε” :

“….οι περισσότεροι από εσάς τους κοσμικούς ανθρώπους, τρέχετε όλη μέρα ασταμάτητα κυνηγώντας το χρήμα, εξαρτάστε από το κινητό σας, το τσιγάρο, το αλκοόλ, τις ουσίες και απ’ ότι άλλο σας εγκλωβίζει την ζωή, χάνοντας έτσι το πραγματικό νόημά της, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τον κόσμο, πολεμώντας ο ένας τον άλλον. Σας φέρνουν στις φυλακές και δεν αντιληφθήκατε ποτέ πως ήσασταν ήδη φυλακισμένοι πριν να φτάσετε, επειδή δεν εκτιμήσατε την ζωή, ενώ ταυτόχρονα πάσχετε από σοβαρή έλλειψη αγάπης. Δεν έχετε ακόμα αντιληφθεί και αρνείστε να το αντιληφθείτε , πως οι αποστάσεις μεταξύ σας δεν μετριούνται με χιλιόμετρα ούτε με το μέτρο, αλλά με τις συνθήκες και τα συναισθήματα που δημιουργεί και προκαλεί ο καθένας σας μέσα του για τον άλλο. Δεν έχετε συνειδητοποιήσει πως όλα είναι θέμα ειλικρινούς και με αγάπη επικοινωνίας, η οποία έχει να κάνει με το τι και πως σκέφτεστε….!!!!

Του έδωσα και το τελευταίο κεφτεδάκι που κρατούσα στο χέρι μου και έφυγε έξω στην κοσμική φυλακή!!!!!

ΣΤΙΧΟΙ

Στην Αγιά στις φυλακές έξω στο δρόμο, ένα αδέσποτο σκυλί παραφυλά,
όλη μέρα μια μεταγωγή ανιμένει, και τρυπώνει και ανενόχλητο γυρνά.

Στην Αγιά στις φυλακές έξω στο δρόμο, ένα αδέσποτο σκυλί με υπομονή,
όλη μέρα μια μεταγωγή ανιμένει, για να μπει να ζήσει μια άλλη επιλογή.

Ένας όμορφος αδέσποτος σκυλάκος, τα παιδιά της αποθήκης είναι οι νονοί,
που του έδωσαν το όνομα ΚΑΝΕΛΛΟΣ, κι όταν έρχεται αρχίζει κι γιορτή.

Ο Κανέλλος…ο Κανέλλος…μέσα ελεύθερος, έξω φυλακισμένος,
την ουρά κουνάει πάντα ο καημένος.
Αχ Κανέλλο….Αχ Κανέλλο…μπαινοβγαίνεις όταν θες παντός καιρού,
ο καλύτερος του φυλακοχωργιού.

Απ’ της φυλακής τους φούρνους κεφτεδάκια, ο Ναϊμ, ο Παπουτσάκης κι ο Ντελής,
καθώς παίζει το ραδιόφωνο τραγουδάκια, του Κανέλλου τα πετούν του μερακλή.

Πόσα όμορφα παραδείγματα ο Θεούλης, μας διδάσκει και ποτέ δεν μας ξεχνά,
πως τα ζώα αν τ’ αγαπήσεις θα σου δώσουν, πιο πολύ κι από τον άνθρωπο χαρά,
κάθε μέρα επισκεπτήριο μας κάνει, και κανονισμούς της φυλακής όλο αψηφά.

———‐–‐———–‐————————————–

Για να δείτε το σύνολο των κειμένων της συγκεκριμένης μουσικής παραγωγής, λόγω περιορισμένου αριθμού χωρητικότητας χαρακτήρων στο youtube, επισκεφτείτε την διεύθυνση : https://m.facebook.com/story.php?stor…

———‐–‐———–‐————————————–

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Την ευθύνη της ενορχήστρωσης κατά την αυθημερόν 6ωρη ηχογράφηση στις 27 Ιουλίου 2023 ανέλαβε ο Νίκος Στρατάκης, ενώ όλοι συντελεστές αυτής της παραγωγής αναλυτικά, είναι οι εξής :

Μουσική – στίχοι : Γιώργος Στρατάκης
Επιμέλεια ενορχήστρωσης : Νίκος Στρατάκης
Επιμέλεια παραγωγής – οργάνωσης : Northernpinwheel – Voreios Anemomylos, Mesogeia Eleutheriotis

Κόντρα μπάσο – φωνητικά : Αλέκος Χατζάκης
Τύμπανα – φωνητικά : Βασίλης Γιασλακιώτης
Πνευστά – φωνητικά : Γιώργος Σαλούστρος (κεχρής)
Νταούλι – φωνητικά : Μάνος Στρατάκης
Λαούτο – φωνητικά : Νίκος Στρατάκης
Λύρα – τραγούδι : Γιώργος Στρατάκης

Ηχολήπτης – Λήψη και μίξη ήχου : Κώστας Μαρκάκης
Βοηθός ηχολήπτη : Μάνος Τσιριγωτάκης
Ηχητικός εξοπλισμός : TimSouround (Τίμος Βροντάκης)
Τεχνικός ηχητικού εξοπλισμού : Γιάννης Σαλούστρος (κεχρής)
Εικαστική δημιουργία εξωφύλλου : Νίκος Παπουτσάκης
Γραφιστικές εφαρμογές : Γιάννης Ορφανουδάκης

———‐–‐———–‐————————————–

Ερωτόκριτος 87,9 FM

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΡΑΤΑΚΗΣ – 7 νέα τραγούδια και η δύναμη ψυχής τους

Σχετικά Άρθρα

Ελέγξτε επίσης

Αντώνης & Δημήτρης Αποστολάκης – Συρτά