Βγάνω τση σκέψης το χαρτί, τση πείρας το μελάνι, κι απ το συρτάρι, η χέρα μου, τη πένα ξαναπχιάνει, Στο χρονοντούλαπο του νου, με κατεβάζει πάλι, πολλά βαργιά κι ασήκωτα, στο φως να ξαναβγάλει. Κληρονομιές πολλώ χρονώ, ίντα να πρωτογράψω, πχιος θα τα νιώσει σήμερο και πώς να τα ταιργιάξω. …
Περισσότερα »