Στίχοι : Βιτσέντζος Κορνάρος
Μουσική : Παραδοσιακή
Τραγούδι : Μανώλης Στεφανάκης
Λαούτο – Μαντολίνο – Κιθάρα : Ανδρέας Καραπιδάκης
Ηχοληψία – Μίξη ήχου – Master : Γιάννης Ζουμής
Κάμερες – Μοντάζ – Επιμέλεια βίντεο : Νίκος Κουτάντος
έπερνε το λαγούτο του
και σιγανοπερπάτει
και χτύπαν το γλυκά γλυκά
ανάδεια εις το παλάτι
είναι η πένα του γλυκιά
φωνή είχε σαν αηδόνι
και όποια καρδιά το εγροικά
κλαίει και αναδακριώνει
έλεγε και ξανάλεγε
του έρωτα τα πάθη
για να γροικά ο καθαειδής
τον πόνο του να μάθει
μα απόλους τ’ς άλλους πιο πολύ
τα γροίκα η Αρετούσα
και τα τραγούδια ξυπνητή
συχνά την εκρατούσα
“ποιός είναι αυτός που κάθε αργά
τα βάσανα του λέει ;
αυτός που κάνει άνθρωπο
με το σκοπό να κλαίει ”
και οληνυχτίς ανάπαυσή
δεν είχε μα λογιάζει
“ποιός είναι α’που τραγουδεί
και βαρυαναστενάζει ;”
Ο Ρήγας μιά που τσι πολλές
εθέλησε να μάθει
“ποιός είναι αυτός που τραγουδεί
του έρωτα τα πάθη ;
τόσο γλυκά και νόστιμα
που ταίρι άλλο δεν έχει ;”
και βάλθηκε να τον εδεί
και να τον εκατέχει.
και μιαν ημέρα κάλεσμα
έκανε στο παλάτι
ξεφάντωση οληνυχτή
που ως το πρωί εκράτει .
Η Αρετούσα κάθεντο
στο πλάι του κυρού τση
κι όσον εγροίκα τόσον πιά
α πούβαλε στο νού τση
“τση νύχτας τον τραγουδιστή
γιατί κανείς δεν σώνει
και οσαν αυτόν δεν τραγουδεί
ουτε γλεντοσηγώνει ”
ο Ρήγας βάζει λογισμό ,
πολλά βαθυά τον πιάνει
“‘ιντα ναι κι ό τραγουδηστής
τση νύχτας δεν εφάνει …”
Και κράζει μιαν αργαντινή δέκα `πού την αυλή ντου
απού πλερώνονταν καλά να βλέπουν το κορμί ντου
Λέει τος πιάστε τ’ άρματα χωστά και μη μιλείτε
κι αμέτε σε παράχωστο τόπο και φυλαχτείτε
Κα ως έρθει αυτός που τραγουδεί και παίζει το λαγούτο
γρήγορα φέρετέ τονε εις το παλάτι ετούτο
Η γλώσσα ντου παρά ποτές εγίνηκεν αηδόνι
η το μεσάνυχτο περνά το φως τσ’ αυγής σιμώνει
Και τότες απ’ το χάλασμα βγαίνουν οι αντρειωμένοι
κι ως τσ’ είδεν ο Ρωτόκριτος σκολάσει και σωπαίνει
Και το λαγούτο σκόρπισε εις εκατό κομμάθια
να μην τονε γνωρίσουνε κείνα τα ξένα μάθια