ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΨΙΧΑΛΕΣ
Επέρασε κι ο Αύγουστος μά πάντα θα μάς καίει !
Η Φύση ειν´ ολόμαυρη κι όλη η Ελλάδα κλαίει.
Μαύρα Βουνά ξεβράκωτα! Ποτάμια στερεμένα!
Και στά πηγάδια τά νερά στεγνά καί ξεραμένα!
Φεύγει ο καιρός σιγά-σιγά κι η μέρα πιά βραδιάζει!!
Και τό ποτήρι της ζωής σταλιά-σταλιά αδειάζει!!
Άνοιξη καί φθινόπωρο κύκλο η ζωή μας κάνει..
Στό τέλος τού Καλοκαιριού αρχή Χειμώνα φτάνει!
Μή κλαίς πού φθινοπώριασε! Δέ χάθηκαν τ´Αστέρια!
Μπορείς νά κάνεις όνειρα για νέα Καλοκαίρια.!
Τά χελιδόνια φεύγουνε μά θά γυρίσουν πάλι.
Κι έτοιμος νά´σαι ανοικτή νά έχεις τήν αγκάλη.
Πάντα ο κύκλος τής ζωής κάθε παλιό πενθίζει..
Μά μέσα από τό παλιό λουλούδι ξανανθίζει..
Αν ξαναγεννηθώ στή Γή σέ τούτο τόν Πλανήτη,
Πάλι να ζώ στό Ρέθυμνο θά θελα καί στήν Κρήτη.
Νά ‘μουν τού Κόσμου ο Βασιλιάς στήν Κρήτη θά’χα Θρόνο!!
Πού λάμπει ο Ήλιος κι οι καρδιές ολοχρονίς τό χρόνο….
Λόγια πικρά δέ θά σού πώ καί παραπονεμένα
Κι ας είναι τά παράπονα πού σού χω μαζωμένα.
Τρελός δέν είμαι μά τρελού τίς τρέλες του ζηλεύω !
Αυτά που ζεί ελεύθερος στά όνειρά μου κλέβω!
Όλα τά πρέπει καί τά μή !!τά πώς καί τά διότι…
κουράστηκα νά κουβαλώ από τήν πρώτη νιότη.
Ήθελα νά μαι κουζουλός νά κάνω κουζουλάδες..
Να νοιώθω εγώ ο Εξύπνος κι οι άλλοι μπουνταλάδες
Αν λείπαμε οι κουζουλοί θά χατε απηυδύσει!!!
Άχαρη κι η Ανατολή θά ήτονε κι η Δύση…..
Τήν ποίηση δεν την μετράς ! Δεν έχει αυτή μετράδι!
Γράφει όσα θέλει ο ποιητής που βλέπει στό σκοτάδι!!
Ρέθυμνο 10/9/2024
Κωστής Ι.Γ Καλλέργης ( ΚΙΓΚ)