Ερωτόκριτος 87,9 FM
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΚΛΗ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ 87,9 ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΤΟ E-MESARA.GR
Η εκπομπή θα μεταδοθεί ολόκληρη σε λίγες μέρες από τον Ερωτόκριτο ξανά σαν φόρο τιμής στον μεγάλο καλλιτέχνη Μανόλη Κακλή…θα ενημερωθείτε για το πότε.
Γράφει ο Γιάννης Θεοδωράκης
– Καλώς σμίξαμε Δάσκαλε…
– Καλώς σε βρήκα Γιαννιό μου!
– Θέλω να σου μιλώ στον ενικό, αν και η προσφορά σου η αξία σου και η ηλικία σου δεν μου το επιτρέπουν! Θα ήθελα να το κάνω, γιατί σε θεωρώ όλα αυτά τα χρόνια δικό μου άνθρωπο.
– Μα έτσι πρέπει και έτσι αισθάνομαι και γω με όλο τον κόσμο που μιλάω, από την μεριά την δικιά μου! Λοιπόν καλώς σε βρήκα φίλε αγαπημένε μου. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ. γιατί έχεις δώσει τα χρόνια της ζωής σου πάνω σε αυτό που λέγεται κρητική μουσική παράδοση και σου αξίζουν πολλά μπράβο για ότι κάνεις και ότι προσφέρεις, γιατί ότι αφορά την παράδοση μας! Είναι εκκλησία μεγάλη!
– Μανώλης Κακλής από το 1969! Σαν πρώτη εμφάνιση στα κρητικά δρώμενα… Το να γράφουν μουσική για σένα ο Κλάδος, ο Σταματογιαννάκης, ο Ανδρουλάκης, ο Σκευάκης, ο Καρπουζάκης, ο Σκορδαλός, ο Μελεσσανάκης, οι Κατσαμάδες, ο Νίκος Αλεφαντινός, με τον Νίκο τον Βενιανό, συνεργασίες με Νίκο Μανιά, Γιώργη Παπαδάκη με Αλεφαντινό Μιχάλη, προσωπικά για μένα τον κατατάσσουν στους μεγαλύτερους υπηρέτες της Κρητικής μουσικής! Να πάμε από τα πίσω χρόνια Μανώλη μου και να έρθουμε στο σήμερα! Από 1969 έως σήμερα;
– Κοντά 50 χρονια Γιάννη μου! Μια ολόκληρη ζωή, Γιαννιό! Έχω ζήσει τσι εποχές και τσι μικρές και τσι μεγάλες! Από τα ξεκινήματα μου. Έχω αναμνήσεις, βιώματα, στιγμές τόσο όμορφες, γιατί κάθε εποχή είχε τα δικά τση και έχει τα δικά τση! Είναι μεγάλο πράγμα και δεν μπορεί κανείς να το αγνοήσει αυτό! Σε όλη την Κρήτη, στο εξωτερικό, Αμερική 30 -40 φορές, Αφρική, Αυστραλία και πάντα δεμένος με το ακριβώς στοιχείο το Κρητικό…
– Αγαπητός όλα αυτά τα χρόνια απ όλο τον κόσμο!
– Γιαννιό μου αυτό δεν το ξέρω, ο κόσμος το ξέρει αυτό όχι εγώ…
– Έχουμε έως σήμερα προτάσεις για συνεργασίες τεράστιες, ωραίες μουσικές επιλογές, στίχος όμορφος και στετός σε κάθε μουσική σου πρόταση! Ποσό τυχερός νιώθεις σήμερα κοιτάζοντας πίσω τα δισκογραφικά σου βήματα;
– Γιάννη, κάθε ένας όταν κάτσει να κάνει μια τέτοια δουλειά πρέπει να την κοιτάζει με αυστηρό τρόπο! Εμένα πάντοτε με ενδιέφερε η καταγωγή μου, ο τόπος μου και τι θα δώσω στον νέο άνθρωπο. Τι θα αφήσω… Και είχα και έχω την αίσθηση της ευθύνης κι ώστε να αναπνέω θα το κουβαλώ αυτό το πράγμα απάνω μου. Ότι έχουμε μεγάλη ευθύνη να ήμαστε Κρητικοί… Η συμπεριφορά, η καλοσύνη, η ανθρωπιά, το φιλότιμο, το μερακλίκι, την ευαισθησία… Τίποτα δεν θα πάρει κανείς από αυτόν τον κόσμο. Είναι το τι θα αφήσει πίσω του κι αυτό θα πρέπει να είναι καθαρό… Να το αγκαλιάσει και ο επόμενος. Η ταυτότητα μας είναι μοναδική και ξεχωριστή σε όλο τον πλανήτη. Αυτό θέλω να πω και πάντοτε με ενδιέφερε από το μικρότερο γλέντι μέχρι τα μεγάλα γλέντια τι ψυχή, τι εντύπωση. θα δώσεις στον άλλο που ήρθε… Να τον διασκεδάσεις και πάντοτε η ευθύνη είναι μεγάλη… Ο στίχος; Είναι μεγάλο πράγμα! Είναι ένας καθρέφτης που από κει βγάζεις πολλά συμπεράσματα… Για τον κάθε ένα. Την εικόνα, το περιεχόμενο, αν είναι ερωτικός, αν είναι του πόνου, αν είναι της χαράς, που εκεί εκφράζετε ο Κρητικός πάντα! Πρέπει όμως να το ελέγχει καλά αυτό που θα πει, γιατί κάθε ένας έχει μια μερίδα σε ότι γράψει και τραγουδήσει… Αν είναι του πόνου; Θα βρεις ανθρώπους του πόνου εξίσου! Του έρωτα ή της χαράς; Θα βρεις ανθρώπους να τα αγαπούν…
– Μεγάλες Κρητικές επιτυχίες, στίχος μαγικός, τύχη η εμπειρία η επιλογή της μουσικής και του στίχου;
– Ακριβή και αυστηρή διαλογή στον στίχο πάντα . Εγώ Γιαννιό ήξερα αν δεν με ακουμπούσε αυτό που διάλεγα… Ήθελα να περάσει από την σκέψη μου, να πάει στην καρδιά μου και μετά να ανοίξω το στόμα μου να τραγουδήσω! Το 90%… Μόνο στα παιδικά μου χρόνια έπαιρνα ξένες μαντινάδες. Όλες οι άλλες είναι γραμμένες από εμένα… Από χίλιες αιτίες μπορούσα να γράψω όπως και συ γιατί το κατέχεις καλά. Αυτό που λέγεται μαντινάδα και στο λέω, γιατί σε παρακολουθώ πολλά χρόνια και μπράβο σου και πολύ μπράβο σου, αν δεν σε κεντρίζει κάτι δεν μπορείς να γράψεις. Αν είναι έρωτας, αν είναι αγάπη, αν είναι πόνος ή χαρά, κάτι σου δίνει το ερέθισμα. Πάνω σε αυτό το κομμάτι όμως όταν γράφεις, το λούγεις, το χτενίζεις να ταιριάζει να ναι δεμένο να χει εικόνα περιεχόμενο όντε θα το ακούσει ο άλλος… Να πει μπράβο! Να πει είναι πρωτάκουστο… Εγώ αν δεν το αγαπούσα, δεν το έλεγα ποτέ… Οι άνθρωποι να ναι καλά…
– Είναι ένας τρόπος έκφρασης να τα βγάζει από μέσα σου όλα αυτά που νιώθεις ο στίχος και η μαντινάδα;
– Θυμάμαι συγκεκριμένο περιστατικό. Ερχόμουν από την Βιάννο ξενύχτης… Ως τον Κόκκινο Πύργο και με ταλαιπωρούσε μια μαντινάδα μέχρι το Ρέθυμνος… Να βρίχνεις την αρχή, να μην έχεις το τέλος… Κι όμως όταν το γράψεις και το βρεις, να πεις: «Δόξα Θεέ μου, ήταν αυτό που ήθελα… Μεγάλο πράγμα να μπορείς να μιλείς με την μαντινάδα Γιάννη μου!
– Συνεργάστηκες και σου έγραψαν όλοι οι μεγάλοι! Νιώθεις ότι πρέπει να τους πεις ένα ευχαριστώ σε όλους αυτούς τους ανθρώπους;
– Παναγία μου είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Σε όσους λείπουν και σε όσους είναι στην ζωή θα πω ευχαριστώ! Γιατί είναι άνθρωποι που αφήνανε μια ιστορία Γιαννιό μου μεγάλη που ώστε να στέκει αυτός ο τόπος θα ακούγεται! Από πού να ξεκινήσω; Από Μουντάκη; Σκορδαλό; Κλάδο; Ροδάμανθο; Σηφογιώργη; Από την Χρυσούλα την γυναίκα του που ήταν η δεύτερη γυναίκα μετά την Λαυρεντία που τραγούδησε με τόσο νταλκά κ τόσο μεράκι… Τον Καρπουζάκη που ο Θεός να τον συγχωρέσει και τον κάθε ένα ξεχωριστά… Τους ευχαριστώ όλους αλλά και τον κόσμο… Γιατί ο κόσμος ανεβάζει και κατεβάζει τους τραγουδιστές, γιατί χωρίς τον κόσμο, ούτε εγώ, ούτε κανείς ούτε εσύ, δεν θα ήμασταν τίποτα….
– Σε έχει πολύ ψηλά όμως ο κόσμος όλα αυτά τα χρόνια, έτσι;
– Τον ευχαριστώ μέσα από τα βάθη τση καρδιάς μου δεν έχω κανένα παραπάνω!
– Έχεις κερδίσει σημαντικές φιλίες μέσα από την μουσική;
– Το χω πει Γιαννιό ότι έζησα στιγμές! Που (ε)παρακάλεσα τον Θεό – σου δίνω τον λίγο τση αντρικής μου τιμής – που του είπα: Έλα τώρα να με πάρεις… Τώρα να βγει η ψυχή μου, αυτή την στιγμή… Τόσο ευχαριστημένος έφευγα από κάθε παρέα …
– Να πάμε στα παλιά γλέντια και να μου δώσεις μια εικόνα για τους μουσικούς του τότε…
– Γιαννιό μου τότε ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες οι εποχές και οι νύχτες και τα γλέντια! Πρώτον μικροφωνικές, μέσα τέτοια δεν υπήρχαν… εγώ έφταξα παιδί να παίζεις σκέτα και να τραγουδάς… Αυτό που είχε τότε ήταν ότι υπήρχε άκρα σιωπή αλλιώς δεν άκουε. Ότι αφορά τώρα το θέμα μεταφοράς… Πρόβλημα… Να φύγεις με το λεωφορείο, να ξενυχτήσεις, κουρασμένος, ταλαιπωρημένος, να περιμένεις πάλι το λεωφορείο το πρωί για να φύγεις να πας σπίτι να κοιμηθείς. Στα ορεινά χωριά έπρεπε να πας και με τα πόδια. Δεν υπήρχαν μέσα μεταφορικά ούτε καν δρόμος… Που να πιαίνει αυτοκίνητο… Ήτανε τέτοιες ταλαιπωρίες και όσο το πάμε πίσω ακόμα δυσκολότερα μπορώ να πω… Όμως ο νταλκάς, το μεράκι, το πάθος, αυτό σε έκανε να τα αδιαφορείς για όλα! Να βλέπεις ανθρώπους διψασμένους για το γλέντι για τότες… Τα γλέντια δεν ήταν εύκολα, γιατί τότε και οι γάμοι ήταν ένας οντάς… Οι οικογένειες και οι πολλοί στενοί συγγενείς… Δεν είχαν τη δύναμη για γάμους σαν και σήμερα που ο κόσμος θα γλεντίζει… Οπότε καταλαβαίνεις ότι σε κάθε ευκαιρία – που ήταν και λίγες – ο κόσμος διψούσε.. Έβλεπες τον κόσμο και ξέδιδε με ένα διαφορετικό τρόπο γιατί ε περίμενε ένα χωριό ολόκληρο ένα πανηγύρι μια φορά το χρόνο! Ή αν γινόταν ένας γάμος, το οποίο και εκεί μπορεί να μην είχε συμμετοχή όλο το χωριό γιατί ήτανε τα καλέσματα διαφορετικά… Δεν υπήρχαν οι χώροι τότε, ούτε και οι τρόποι να γίνει μια μεγάλη κάλεση, ούτε να κοιμήσεις, ούτε να φιλοξενήσεις πολύ κόσμο… Άλλες εποχές….
– Ήταν εύκολο τότε για κάποιον που ήθελε να κάνει καριέρα;
– Ποτέ.. Όχι! Όποιος ξεκινούσε να πιάσει το όργανο, ήταν το μερακι και ο νταλκάς αυτό το πράγμα! Αλλιώς να κανείς καριέρα, πώς; πού; Με τι προσόντα; Δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσεις…
– Δισκογραφικά τότε έπρεπε να πάτε Αθήνα;
– Ναι Αθήνα! Δεν υπήρχαν τα μέσα που υπάρχουν σήμερα στην Κρήτη, όποτε έπρεπε να πάμε Αθήνα!
– Έζησες την εποχή της λογοκρισίας;
– Βεβαίως και την έζησα..
– Υπήρξε τραγούδι που ήθελες να τραγουδήσεις κ σου είπαν όχι;
– Όχι… Όχι… Επί χούντας τότε έπρεπε να περάσεις από λογοκρισία και μετά να σου δώσουν άδεια! Στο δικό μας ρεπερτόριο, στο Κρητικό, εμείς συμπεριφερόμαστε τοπικά… Δεν ήταν όπως λέμε Θεοδωράκης, Ξαρχάκος, που είχαν αν θες κι ένα πολιτικό περιεχόμενο! Δεν το είχαμε τόσο πολύ εμείς! Θυμούμαι μόνο ένα, ένα καιρό την λέξη αμάν, ότι είχε απαγορευτεί ένα διάστημα…
– Κάνατε πρόβες εδώ; Φεύγατε για Αθήνα; Υπήρχε η πολυτέλεια του στούντιο, της άνεσης; Δεν το γράψαμε καλά, θα το γράψουμε πάλι και δεν βαριέσαι;
– Όχι! Εκεί έπρεπε να σαι διοργανωμένος, να χες κάνει τσι πρόβες σου, να το πεις μια φορά, δυο…Δεν είχε την πολυτέλεια σβήσε γράψε, κόψε ράψε, που υπάρχει σήμερα…
– Στο μια κι όξω! Γράψατε επιτυχίες που κράτησαν 40 χρόνια και παίζονται ακόμα σήμερα! Εντύπωση μου κάνει…
– Ναι Γιαννιό! Υπήρχε πάντοτε στον κάθε ένα η αίσθηση της ευθύνης! Ότι είναι τρία λεπτά, όποτε θα ΄πρεπε να δουλέψεις….
– Στερήθηκε η γενιά σου την διαφήμιση που υπάρχει σήμερα! Πιστεύεις ότι αν τότε υπήρχαν αυτά, ραδιόφωνα, τηλεόραση, γρήγορη μετακίνηση, Ιντερνέτ, η καριέρα σου θα ήταν ίδια;
– Αυτό το πιστεύω! Πολλοί ξεκινούσαν και εξαίρετοι καλλιτέχνες… Ήταν όμως το θέμα επιβίωσης! Δεν μπορούσες να τα βγάλεις πέρα! Είχες όμως το μεράκι και τον νταλκά, αλλά δεν μπορούσες όμως να ανοίξεις σπίτι και οικογένεια! Μόνο με αυτό… Και να στηριχτείς μόνο με το όργανο, έπρεπε παράλληλα να κανείς και κάτι άλλο… Τότες ήταν μια μερίδα μετρημένοι καλλιτέχνες και μιλώ για Σκορδαλό, Μουντάκη, Σηφογιώργη, Κλάδο, Σκευάκη, Γεράσιμος, Ροδάμανθος… Ήταν μια άλλη εποχή που ο κόσμος σου έδινε τα φτερά αν ήσουν αρεστός, αν άρεσες και έπιανες σε ένα πανηγύρι! Ο κόσμος ρωτούσε ποιος είναι να πούμε, που θα τον βρω, γιατί παντρεύω και εγώ να παίξει και σε μένα! Τότε ήταν από στόμα σε στόμα… Ράδιο θυμούμαι ήταν κάθε Κυριακή 11 το πρωί στα Χανιά… Έβαζε Κρητικά και το απόγευμα έξι παρά τέταρτο! Και τα ράδια στα σπίτια ήταν λίγα τότε…
– Παρόλο που ήταν τόσο δύσκολα εσύ από τότε είχες την δικιά σου ταυτότητα! Σήμερα ακούμε φωνές και δεν ξεκαθαρίζουμε ποιος είναι ποιος…
– Γιάννη δεν είναι εγωιστικό αυτό που θα πω μην παρεξηγηθώ! Το καθετί είναι τση φύσης δώρο και ένα παραπάνω η στην φωνή… Ή το έχεις ή δεν το έχεις αυτό το στοιχείο! Στο όργανο βουβός να ήσουνα ήτανε διαφορετικά το τραγούδι, όμως ήταν διαφορετικό! Ζήτω συγνώμη μην παρεξηγηθώ! Είμαι ο πιο τελευταίος από τον καθένα… Την άποψη μου λέω και όχι να μειώσω κανένα… Ο κόσμος βλέπει, ακούει και κρίνει… Ή το χεις αυτό η δεν το έχεις ούτε διδάσκετε ούτε μαθαίνετε αυτό…
– Αν ξεκινούσες σήμερα οι συνεργασίες σου με ποιο κριτήριο θα ήταν;
– Τώρα υπάρχουν πολλοί νέοι γιατί είναι μια άλλη εποχή! Υπάρχουν παιδιά πολύ ικανά και έχουν δυνατότητα που αν ξεφύγουν από το έτοιμο… Γατί υπάρχει και συμβαίνει κάτι άλλο σήμερα… Η δημιουργία δεν είναι αυτή που ήταν κάποτε… Αυτή η ψυχή του τότε λείπει σήμερα… Δεν μου λέει τίποτα εμένα η ζωντανή, αν δεν έχεις κάτσει κάτω να δουλέψεις. να ιδρώσεις, να βάλεις ψυχή… Τα έτοιμα, τα ζωντανά είναι και μια κατάχρηση… Και όταν κάνεις κατάχρηση στο ευαγγέλιο, μόνο χαμένος θα βγεις… Βάλε την σφραγίδα σου και γράψε την ιστορία σου και μετά κάνε και ζωντανή, αν μπορέσεις… Να μην τα παραποιήσεις όλα αυτά…
– Είναι εύκολο σήμερα να ρθω να πάρω τραγούδια που έχει τραγουδήσει ο Κακλής και να τα αποδώσω όπως τα απέδωσε ο Κακλής; Σίγουρα δεν θα υπάρχει μια παραποίηση;
– Υπάρχει άντρα μου ο κάθε ένας βάζει την δικιά του ψυχή που δεν μπορεί να την αντικαταστήσει ο άλλος με τίποτα! Έβαλες εσύ την σφραγίδα την δίκη σου, εγώ την δίκη μου και πάει λέγοντας… Μπορεί να το πει σε ένα γλέντι. αλλά να το γράψει; Βλέπω καταχρήσεις και στενοχωρούμαι αλήθεια στο λέω… Γιατί σε κάποια κομμάτια υπάρχει σφραγίδα που ε βαφτίστηκε, ε μυρώθηκε από τον κόσμο και δεν λέει και τίποτα το να το πεις… Δημιούργησε στην πέτρα που έχει τοποθετηθεί μια άλλη από πάνω δικιά σου από πάνω, να το ακούει ο κόσμος και να λέει αυτό ναι το ακούω πρώτη φορά μπράβο του…
– Είναι εύκολο σήμερα να κανείς μια ζωντανή… Δεν θέλουν να κουράζουν τον εαυτό τους! Τους βολεύει κάποιους…
– Βρήκαν τρόπους εμπορικούς Γιάννη μου και αυτό δεν μου αρέσει εμένα! Εφτάξαμε μια παράξενη εποχή που δεν θα έπρεπε να είναι έτσι δυστυχώς… Δεν είναι όλα τα σαλόνια και όλες οι στράτες για όλους μας… Είναι για τους λίγους και για να είσαι στους λίγους θα πρέπει να δουλέψεις πολύ..
– Να μας πεις για το εξωτερικό λίγο; Για τα μαγαζιά εκεί; Για το πόσο δύσκολο ήταν να πάτε σε ξένες χώρες;
– Τα πρώτο μου ταξίδι ήταν με τον συγχωρεμένο Κώστα Μουντάκη το 1971! Παιδί τότε στην νότια Αφρική… Μετά το δεύτερο ήταν Καναδάς, στο Τορόντο, στο Σικάγο αυτά! Ήταν τα πρώτα… Στη συνέχεια δεν υπήρχε χρονιά που να λείπω από την Αμερική, Δεν ήταν μαγαζιά τότε, ήταν οι σύλλογοι που ενοικίασαν χολ σε μεγάλα ξενοδοχεία αίθουσες μεγάλες, καλούσαν τον κόσμο και έζησα στιγμές που δεν ξεχνιούνται εύκολα… Την ευαισθησία του Κρητικού την ανθρωπιά του κρητικού το μερακλίκι από Κρητικούς δεύτερης και τρίτης γενιάς… Ήταν δύσκολο να πάρεις βίζα για να πας, γιατί απαγορευόταν να πας να παίξεις και να πάρεις χρήματα τα οποία θα ήταν και αφορολόγητα εκεί… Εκεί σου θυμίζει Κρήτη των πενήντα χρόνων πίσω και στο λέω αλήθεια αυτό… Ότι επήρανε από δω και το πήγανε εκεί τότε το κρατούν και το τιμούν πολύ! Δεν το ξέχασαν… Με αγάπη! Η φιλοξενία τους απίστευτη! Μεγάλα πράγματα!
– Να πούμε για την πληρωμή του καλλιτέχνη λίγο; Έχει τιμοκατάλογο ο καλλιτέχνης; Αν ναι, ποιο είναι το κριτήριο της πληρωμής;
– Στο Κρητικό στοιχείο εγώ που έχω μαγαζί ποτέ δεν μου ζητήθηκε τέτοιο πράγμα. Δουλεύουν με ένα ποσοστό σε γάμους και βαφτίσεις… Δεν έχει γίνει και δεν τολμά να το κάνει και κανείς μας, εκτός από μερικές περιπτώσεις ειδικές ας πούμε, που θα πεις τόσα θέλω για να έρθω. Όλοι δουλεύουμε για τα λεφτά, προς Θεού… Ο κάθε ένας μας έχει οικογένεια και υποχρεώσεις που κάνει μια δουλειά για να επιβιώσει αλλά το Κρητικό φιλότιμο, η ανθρωπιά του Κρητικού δεν έχει αφήσει κανένα παραπονεμένο…
– Τι θα ήθελες να αλλάξεις στα κρητικά γλέντια αν σου δινόταν η δυνατότητα αυτή;
– Θα σου πω! Θα θελα ορισμένες συνήθειες να τις αλλάξω… Μου πάει τόσο άσχημα να πάω σε ένα γλέντι και να δω τριάντα ανθρώπους στο πάλκο… Στο μικρόφωνο, στο όργανο και να χουν γυρίσει την πλάτη τους στον κόσμο. Δεν μου αρέσει αυτό. Δεν μου αρέσει το πιοτό δηλαδή, εκεί όταν ξεφύγει από το μέτρο πάντα με τρώει η έννοια… Εκείνο το κοπέλι τώρα πως θα μπει στο δρόμο, πως θα φτάσει… Οι κούπες τα ξεφτιλίκια αυτά δεν τα θέλω… Το ποτό μόνο ζημιά θα σου κάνει… Ή άσχημα θα μιλήσεις, ή χειρονομία θα κανείς, ή παίζεις με την ζωή σου και την ζωή του αλλουνού… Δεν είναι εκκλησία να πιεις μόνο νερό εντάξει… Αλλά το μέτρο! Να σκέφτεται ο κάθε ένας τα νιάτα του, την ακμή του, το φίλο του. Δηλαδή να μπει στο δρόμο μεθυσμένος να σκοτωθεί ή να σκοτώσει την παρέα του και να χάσει την ζωή του άδικα; Για τσι κούπες; Για αυτό το καραγκιοζιλίκι; Όλα στο μέτρο, όταν όλα είναι στο μέτρο… Όλα είναι θεάρεστα! Εγώ έζησα τσι παλιούς ανθρώπους, το παλιό ποτό, το κρασοπότηρο το μικρό και όχι γεμάτο… Γεμάτο σε παρεξηγούσαν και δεν σε έκαναν παρέα. Νόμιζαν ότι βιάζεσαι να τον μεθύσεις και να τον διώξεις, να τον κοιμήσεις… Έτσι το μετρούσαν τότε…. Θυμούμαι δυο και τρία βράδια ποτό, σιγά σιγά και κανείς δεν έφευγε μεθυσμένος….
– Παρακολουθείς την δισκογραφία σήμερα; Νιώθεις ότι το έργο σου και των μουσικών της γενιάς σου συνεχίζεται με όμορφο και αξιόλογο τρόπο;
– Αυτό το παρακολουθώ, αλλά με στεναχωρεί… Και ότι στέκει ακόμα, στέκει από την παλιά φρουρά! Δεν κατηγορώ τους νέους. Οι νέοι έχουν βρει έναν έτοιμο τρόπο, έτοιμες δουλειές… Θα πάω να γράψω μια ζωντανή… Δεν είναι έτσι. Όμως και πάνω εκεί, κάτι περίσσια πράγματα που δεν είναι του χώρου του δικού μας – σε αυτό είμαι κάθετος! Δώσε μου την ψυχή σου απάνω σε αυτό που έχει ο τόπος αυτός! Εδώ με κατάλαβες; Να αφήσεις το αποτύπωμα σου, τη σφραγίδα σου! Τι δουλειά εγώ έχω με το λαϊκό; Αφού δεν είμαι λαϊκός, πως θα γίνει; Είναι άλλοι γι αυτό, που έχουν και εκείνοι κάνει κόπο μεγάλο! Εγώ τι θα πάω να πω; Για να με δουλεύουνε; Ο κάθε ένας έχει την πόρτα του και εγώ σε ξένες πόρτες δεν μπαίνω…
– Ραδιόφωνο έχεις την διάθεση να ακούσεις σήμερα ή σε έχει κουράσει κι αυτό; Τι δεν σου αρέσει σε μας που κάνουμε εκπομπές;
– Ακούω πολλές φορές και ακούω έναρξη εκπομπής με ένα καλαματιανό! Έχουμε γράψει πολλά καλαματιανά… Μα δεν προπορεύεται αυτό. Έχουμε συρτά έχουμε αλλά όμως για πρώτη ταμπέλα! Βάλε το κι αυτό, αλλά στο τέλος… Το βλέπω λάθος… Βλέπω λάθος επιλογές, όμως πολλές… Πρέπει να είσαι επιλεκτικός όταν κανείς ράδιο… Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ιστορίες μεγάλες, αυτές να δείχνεται.. Έχουμε και τους νέους βέβαια, αλλά έχουμε και τον Άρειο Πάγο, την κοινή γνώμη! Προσοχή λοιπόν..
– Δυο λόγια να μου πεις για τον Λεωνίδα Κλάδο θέλω.
– Ναι Γιαννιό, να σου πω… Ο Λεωνίδης λοιπόν! Η πρώτη δουλειά που έκανα δισκογραφική, ήταν με τον Λεωνίδη! «Κάνε τον πόνο μου χαρά…» κι «Ο κόσμος με κατηγορεί»! Δεν με ήξερε. Με σύστησε ο αδελφός του ο Μανώλης! Ο Λεωνίδης ήταν ξεχωριστός, ήταν νταλκάς, το αγαπούσε αυτό που έκανε! Το λέω και θα το πω ξανά: Ήταν η μοναδική λύρα που θα μπορούσε να βγάλει νύχτα ολόκληρη, χωρίς τραγούδι… Μεγάλο πράγμα… Και αυτοδημιουργητός… Και μέσα στο στούντιο δημιουργούσε νέα πράγματα! Η προσφορά του τεράστια, όπως και πολλών άλλων ακόμα… Γιάννη μου όπως και τον Νίκο τον Σκευάκη που και με αυτόν κάναμε όμορφα πράγματα μαζί και γυρίσαμε παρέα όλο τον κόσμο! Μεγάλη δύναμη και ξεχωριστή σφραγίδα… Με τον καθηγητή τον Γιώργο τον Λεκάκη, που κάναμε μαζί μια δουλειά αξιόλογος και αυτός! Κατι αλλά παιδιά εδώ πέρα, ο Βαγγέλης ο Λιανάκης, ο Νίκος ο Σεβαστάκης μοναδικός! Και πολλά αλλά παιδιά που ξεχνώ το όνομα τους και τους ζήτω συγνώμη.
– Δισκογραφικά θα σε δούμε σύντομα η απέχεις;
– Θα με δείτε ξανά! Δισκογραφικά είμαστε μαζί με τον φίλο μου και καλό μου συνεργάτη Ζαχαρία Μελεσσανάκη, τον Κάστρο τση Κρήτης… Που έχει κι αυτός υπέροχες δουλειές… Παρέα και με το Στέλιο τον Παπαδακη! Ετοιμάζουμε κάτι και με τον Κωστή τον Κακουδάκη, οποίος είναι και ψυχή και σώμα Κρήτη!
– Υπάρχει σεβάσμος σήμερα στους βετεράνους της κρητικής μουσικής;
– Υπάρχει Γιάννη μου! Υπάρχει… Εγώ βλέπω ανθρώπους νέους, αξιόλογους με αισθήματα που ακόμα σέβονται! Παιδιά από την μπάντα μου, που αν δεν τα δω την δεύτερη μέρα στενοχωρούμαι… Όπως τον Βερδινάκη τον Μανώλη, τον Στέλιο τον Σταματόγιαννη, τον Κώστα τον Βερδινάκη…Παιδιά που έχουν να δώσουν πολλά και δίνουν!!
– Υπάρχει στο μυαλό σου η σκέψη ότι πρέπει να σταματήσεις να βγαίνεις και να εμφανίζεσαι στα Κρητικά πάλκα;
– Δεν μπορώ να το κάνω! Ώστε να νιώθω δύναμη, θα τραγουδώ… Όταν θα νιώθω ότι δεν μπορώ θα παρκάρω Γιάννη μου!
– Κάνοντας ταμείο μετά από τόσα χρόνια πιστεύεις ότι ανταμείφθηκε ο κόπος σου;
– Η αγάπη του κόσμου με αρκεί Γιαννιό μου!
– Αυτός που νιώθεις μέσα σου το έδωσες;
– Ναι το έδωσα! Ποτέ δεν πήγα πουθενά με δισταγμό και μηχανικά… Ποτέ ψεύτικα… Ότι χα και ότι έχω το δίνω από παιδί!
– Υπήρξαν στιγμές που είπες ως εδώ σταματώ τώρα;
– Όχι. Παρά μόνο μια φορά σε μια στιγμή που μου έτυχε κάτι προσωπικό και είπα: Κλείνει το στόμα μου, δένονται τα χέρια μου και δεν ασχολιέμαι με τίποτα… Αλλά η αγάπη του κόσμου, ο φίλος μου ο Βιτώρος, φίλοι μου και από δω και από την Αμερική, με βοήθησαν να ξεπεράσω και να το παλέψω! Να ανέβω ξανά στο πάλκο, όταν έχασα το παιδί μου, την Μαρίνα μου, τότε μόνο είπα τώρα τελειώνουν όλα για μένα δεν υπάρχει τίποτα άλλο….
– Βρέθηκες ποτέ στη δύσκολη θέση να πεις: Δεν θέλω να τραγουδήσω κάτι, γιατί δεν με εκφράζει αυτό το τραγούδι;
– Ναι βρέθηκα και το είπα Γιάννη μου! Η επιλογή είναι μεγάλο πράγμα… Το είπα δεν μου αρέσει δεν με γεμίζει ο στίχος…Το αρνήθηκα!
– Τι θα ήθελες να θυμάται ο κόσμος ακούγοντας το όνομα Μανώλης Κακλής αύριο – μεθαύριο;
– Γιαννιό είναι μεγάλη κουβέντα! Ο καθένας γράφει την ιστορία του όπως την γράφει! Εγώ τον κόσμο τον χίλιο – ευχαριστώ! Τον έζησα και με έζησε… Τον αγάπησα και με αγάπησε και το κέρδος μου ήταν αυτό!
– Εύχομαι ότι καλύτερο στην ζωή σου Μανώλη μου! Μια μαντινάδα σου θέλω πριν σε αφήσω σε παρακαλώ…
– Ναι Γιαννιό μου θα στην πω
Άνθρωποι χαρισματικοί, είναι στον κόσμο λίγοι…
Γι΄ αυτό καμαροχαίρεται, η μοίρα οντε τση σμίγει…
– Μεγάλη μου τιμή που μπόρεσα να πιω ένα καφέ μαζί σου και να τα πούμε!
– Γιαννιό μου μην σταματήσεις ότι κανείς! Γιατί το κανείς καλά και στο ράδιο και στον στίχο σου… Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου όλα αυτά τα χρόνια!
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΚΑΚΛΗ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ 87,9 ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙ ΤΟ E-MESARA.GR
