Γιώργης Γαρεφαλάκης – ”ΚΑΤΑΡΑ” (ΡΙΜΑ-ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ)

ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ… ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ…ΣΩΠΑΣΑΝ ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ…
ΚΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.. ΔΥΟ ΜΑΓΙΣΕΣ…ΛΕΓΑΝΕ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ….
ΚΙ ΗΤΑΝΕ ΚΡΥΟ..ΚΑΙ ΒΟΡΙΑΣ…ΚΑΙ ΜΑΥΡΟ ΜΕΣΣΗΜΕΡΙ
ΚΑΙ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΜΑΓΙΣΣΑ ΧΙΛΙΩ ΧΡΟΝΩ ΑΠ’ ΤΟ ΧΕΡΙ…
ΚΑΙ ΜΕΣ’ ΤΑ ΔΑΣΗ..ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ….ΚΡΑΥΓΗ ΠΟΥ ΣΕ ΤΡΟΜΑΖΕΙ…
ΚΙ ΑΝΟΙΞΑΝ ΠΥΛΕΣ..ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ..ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΛΙΑΖΕΙ..
ΚΙ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΓΑΛΑ…ΜΟΥ ΔΩΣΑΝ ΔΑΚΡΥΑ ΠΙΚΡΑΜΕΝΑ…
ΑΠΟ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ‘ΧΑΣΕ…ΚΟΠΕΛΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑ…
ΚΙ ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝΕ ΛΟΓΙΑ ΧΑΡΑΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ
ΚΑΤΑΡΑ… ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑΝΕ… ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΚΛΑΙΝΕ…
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΛΗ ΜΟΥ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ…
ΚΙ ΕΝΑ ΣΟΚΑΚΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟ…Χ Ω Ρ Ι Σ…ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ…
ΚΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΖΩ…ΘΑ ΒΡΙΣΚΟΜΕ…Σ’ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΑΝΩ…
ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ…ΠΩΣ…ΚΑΙ…ΠΩΣ…ΑΝΑΣΤΑΣΗ…ΝΑ ΚΑΝΩ…

Γιώργης Γαρεφαλάκης – ”ΚΑΤΑΡΑ”