Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη – “Πρόσφυγας” (Ρίμα-μαντινάδες)

Πρόσφυγας ήτον ένας νιός κι έφευγε γι’ άλλους τόπους
να πα να βρει μιαν ξένη γη κι άλλης λοής αθρώπους…
Εις τσ’ ώμους τσι γονέους του
πιάνει και κατινιάζει
και με τα χεροπάλαμα τσ’ αγάπης τσ’ αγκαλιάζει…
Μες στου πολέμου το βρασμό
απ’ την Πατρίδα φεύγει
και τσι γονέους του μαζί
παίρνει και ταξιδεύγει..
Βάνει καλά στο λοϊσμό
οπίσω μην τσ’ αφήσει
γιατί για κείνον κάμανε
κόπο στην ψεύτρα ζήση…
Κι αφού ‘ναι εις τσ’ ανημποριάς
και κείτουνται την κλίνη
κουράγιο ν’ ανεβασταχτούν κι αγάπη τως σε δίνει…
Δύναμη παίρνει απ’ την ψυχή
ο εδικός του ν- ώμος
κι ας έχει ανεβολέματα
τση ζήσης του ο δρόμος,
στην μια μεριά την μάνα ντου
στην άλλη τον πατέρα
βάνει και φεύγει μακριά
να δει μιαν άσπρη μέρα…
Μεγάλο πράμα σεβασμό
να ‘χεις εις τσι γονέους
να θυσιάζεις τη ζωή
εις το βωμό του χρέους….
Γιατί κι αυτοί περάσανε
βοριάδες και κρυγιότη
κι εθυσιάσανε για σέ
την ακριβή ντως νειότη….

Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη
30/1/2023