Ερωτόκριτος 87,9 FM
Σάν τό Χριστό πάνω στή Γή έμεινε λίγα Χρόνια
Μά οι σκοποί του αθάνατοι θα παίζουνται αιώνια…
“Τόν ´Ηλιο βάνω μάρτυρα ” έγραψε με τήν λύρα !!
Στό άκουσμά του γίνεται ηχόχρωμη πλημμύρα…
“Πάντα φοβάται π’αγαπά πάντα δειλιά μή χάσει..”
Τό Σταυρουλάκη ποιός μπορεί στήν Κρήτη νά ξεχάσει;
“Πάντα γιά σένα εγώ πονώ! “Κι αυτός σκοπός δικός του.
Ποιός δέν τον εψυθίρισε μέσα ντου! Μοναχός του;.
“Όποιος φοβάται τήν φωτιά μήν έρχεται κοντά μου.”….
“Να ‘ σουν αέρας να ‘μπαινες μέσα στα σωθικά μου..”..
Σκοποί ανεπανάληπτοι, στής λύρας το δοξάρι,
τού ΣΤΑΥΡΟΥΛΑΚΗ ΠΑΝΤΕΛΗ τού μέγιστου λυράρη!!!!
Στό Χάρακα γεννήθηκε πού τόχει σέ καμάρι.
πού γέννησε ένα Άρχοντα στής λύρας τό δοξάρι.
Κωστής Ι.Γ.Καλλεργης ( ΚΙΓΚ)
ΡΕΘΥΜΝΟ
Ο Παντελής Σταυρουλάκης, από το χωριό Χάρακας της επαρχίας Μονοφατσίου του νομού Ηρακλείου, γεννήθηκε το 1931 και σκοτώθηκε το 1982 σε ηλικία 51 ετών από ατύχημα. Ο ίδιος έλεγε συχνά ότι θα πέθαινε στα πενήντα του, όπως και έγινε…
Όπως γράφει το kritiparadosi, είναι ένας από τους αγαπημένους λυράρηδες της κεντρικής Κρήτης και η μνήμη του είναι πάντα φρέσκια στο νου και την ψυχή των Κρητικών μερακλήδων, ενώ ένα από τα κλάσσικα συρτά που δημιούργησε με τίτλο: «Να ‘σουν αέρας» θεωρείται πλέον κλασικό και παίζεται από τους περισσότερους νέους λυράρηδες του νησιού μας, συνοδευόμενο από την μαντινάδα:
“Να ‘σουν αέρας να ‘μπαινες μέσα στα σωθικά μου
να ‘θώρειες ποιά ‘ναι η γι-αφορμή και καίγετ’ η καρδιά μου”.
Ο Παντελής Σταυρουλάκης ήταν ένας αυθεντικός απλός άνθρωπος του κρητικού χωριού, από γονείς αγρότες, ενώ και ο πατέρας του έπαιζε λύρα ερασιτεχνικά. Ο ίδιος ο Παντελής έπιασε τη λύρα σε μικρή ηλικία και πρωτόπαιξε επαγγελματικά σε γλέντια της περιοχής στα 16 του χρόνια. Μεγαλώνοντας όμως κάποια στιγμή εγκατέλειψε τη λύρα και ξανάπαιξε μετά από 22 χρόνια παύσης!
Το 1965 ηχογράφησε μαζί με τον Γιώργο Κουμιώτη (Καμαράτο) ένα Καλαματιανό που συνέθεσε ο δεύτερος στην μνήμη του Σοφοκλή Βενιζέλου που πέθανε το 1964 στο πλοίο “Ελλάς” από ανακοπή καρδιάς ενώ μετέβαινε από τα Χανιά στον Πειραιά σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στο Πανελλήνιο. Σε ηλικία 47 χρονών ο Παντελής Σταυρουλάκης ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο με συνεργάτη το γνωστό λαγουθιέρη και συνεργάτη πολλών μεγάλων λυράρηδων από τους Βώρους Ηρακλείου τον Νίκο Καδιανό.
Συνολικά ηχογράφησε δύο δίσκους, ενώ ετοίμαζε έναν τρίτο, που όμως δεν πρόλαβε να τον ηχογραφήσει λόγω του ξαφνικού θανάτου του. Ήταν παντρεμένος με τη Μαρία Αποστολάκη από τον Χάρακα και είχαν δύο κόρες, την Μελανθία και την Κλειώ. Μετά το θάνατό του εκδόθηκε ένας διπλός δίσκος ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, αφιερωμένος στη μνήμη του.
Στον πρώτο από τους δύο δίσκους του συγκεκριμένου αφιερώματος περιλαμβάνονται οι αυθεντικές ηχογραφήσεις του, ενώ στο δεύτερο ηχογραφήσεις άλλων καλλιτεχνών σε δικά του κομμάτια.
Το χειμώνα του 1980, ο Παντελής Σταυρουλάκης βρέθηκε στην Αθήνα, για να ηχογραφήσει την τελευταία του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο “Μοίρα δεν σε φοβούμαι πια”, μαζί με τον επίσης αείμνηστο λαουτιέρη από τις Δαφνές Ηρακλείου, Μανούσο Παπατσαρά. Ένα βράδυ πριν μπει στο στούντιο για την ηχογράφηση, αποφασίζει να επισκεφθεί τον καρδιακό φίλο του Λευτέρη Βιτσιλάκη, ιδιοκτήτη του κρητικού κέντρου “Ακρωτήρι”, στον Άγιο Δημήτριο.
Μεγάλη η χαρά τους από αυτή τη συνάντηση, που κατέληξε σε μια βραδιά αυθεντικού Κρητικού γλεντιού, γεμάτου από τη ζεστασιά και τον αυθορμητισμό της καλής παρέας, που αποτελούνταν επίσης από τον Πέτρο Καρμπαδάκη, που έπαιξε λαούτο και τραγούδησε με τον Παντελή, καθώς και τον λυράρη Γιώργη Φραγκιουδάκη, τον κιθαρίστα Γιώργη Παπουτσάκη, την κόρη του Λευτέρη Βιτσιλάκη Νίκη, τον γαμπρό του Μύρωνα Καπετανάκη και άλλους.
Αξίζει να πούμε ότι χάρη στον Πέτρο Καρμπαδάκη εκείνη η βραδιά διασώθηκε και το cd με αρκετά τραγούδια που παίξανε στο Ακρωτήρι τότε ο Παντελής και ο Πέτρος κυκλοφορεί από την δισκογραφική εταιρία “ΣΕΙΣΤΡΟΝ”.
Αφηγείται η γυναίκα του Παντελή Σταυρουλάκη:
Κάποτε του παρουσιάστηκε πρόβλημα υγείας στο στομάχι και έπρεπε να μην ξενυχτά και να μην καπνίζει, κάτι που τον έκαμε να σταματήσει την λύρα. Όμως οι φίλοι και οι παρέες τον πίεζαν να συνεχίσει, οπότε αναγκάστηκε να δώσει την λύρα. Την έδωσε στον ξάδερφό του, τον Γιάννη Καδιανάκη, που τότε μάθαινε. Εγώ βέβαια στεναχωρήθηκα που αποχωρίστηκε τελείως τη λύρα! Στο Ροδάκινο είχε έναν καλό φίλο και του είχε υποσχεθεί ότι θα έπαιζε στον γάμο του.
Και πράγματι τον κάλεσε να παίξει στον γάμο του. Τι να ‘κανε λοιπόν; Πήρε την λύρα του Γιώργη Δημητράκη από τσι Παρανύμφους και πήγε και έπαιξε. Τότε περνώντας από το Ρέθυμνο παράγγειλε στου Σταγάκη μια καινούργια λύρα. Δεν συνέχισε βέβαια να παίζει όπως πριν, μόνο που ήθελε να ασχοληθεί και να γράψει δίσκους να τονέ θυμούνται, λέει, τα παιδιά του και ο κόσμος. Ο πρώτος δίσκος 45 στροφών που έγραψε είχε τίτλο «Στο γιασεμί κτίζω φωλιά». Το 1970 έγραψε τον πρώτο του μεγάλο δίσκο και μετά τον δεύτερο, «Το μυστικό μου είναι βαρύ».παντελής σταυρουλάκης λυράρης τροχαίο
Ετοιμαζότανε να γράψει και τον τρίτο, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε … Τα ‘χε γραμμένα τα κομμάτια έτοιμα σε κασέτα με τις μαντινάδες και τον τίτλο τους. Ο μακαρίτης ο Μουντάκnς μας είπε τότε που τον ρωτήσαμε, να προσέξομε σε ποιον θα τα δώσουμε να τα παίξει, γιατί ήτανε δύσκολα και αυτός που θα τα παίξει δεν πρέπει να του χαλάσει τη λύρα που έπαιζε. Ερχότανε πολλοί και τα ζnτούσανε … Τελικά τα δώσαμε του Καρπουζάκn όπως ήταν τελειοποιημένα από τον Παντελή. Γιατί πράγματι τα είχε δουλέψει πολύ.
Ένα βράδυ, για να σας πω κάτι σχετικό, καθότανε στην τραπεζαρία με τη λύρα και το μαγνητόφωνο δίπλα του, έγραφε ένα συρτό, και εγώ ήμουνα στην κουζίνα και τον άκουγα. Ήμουν κι εγώ μερακλίνα και μ’ άρεσε n μουσική. Μια στιγμή λοιπόν μου λέει: «θα μου κάμεις μια χάρη, αλλά δε θέλω να γελάσεις! Θα παίζω τούτο το συρτό και συ να τόνε χορεύεις να δω αν ταιριάζει ο σκοπός με τα βήματα του χορού!» Και του λέω ευχαρίστως, και έτσι έγινε. Έδινε πολύ σημασία στη λεπτομέρεια… Το ‘λεγε στο Μανώλn τον Τσιβιδίκο, που τον παρακαλούσε να γράψουνε μαζί αυτόν τον τελευταίο δίσκο: «’Ότι αφήσω θέλω να ‘ναι καλό και όμορφο … »
