Μέ τό μπουζούκι αγκαλιά και πότε μέ τή λύρα
Τό μερτικό μου στίς χαρές καί έδωσα καί πήρα !!!
Σάν φύγω τό παράπονο θα κουβαλώ νά πάω.
Μέ ποιό από τά όργανα μέ τούς καϋμούς ξεσπάω;
Όλου τού Κόσμου οι μουσικές!!Σ όλα της Γής τά πλάτη.
Σ όλες υποκλινόμουνα!! Δέ γύριζα τήν πλάτη.
Θα ξεχωρίσω βέβαια πρώτους τούς αμανέδες
Πού τραγουδούνε στά χωριά γέροι στούς καφενέδες.
Πού λένε τά παράπονα…Τσή τύχης τά γραμμένα
μέ λόγια υπερήφανα καί παραπονεμένα…
Tά όμορφα ριζίτικα, τσή τάβλας τά τραγούδια!!
Τή λύρα! Τό λαούτο μας ! Τής Κρήτης τά λουλούδια.
Π´ανθίζουν καταχείμωνο κι άς είναι καί Φλεβάρης.
Φτάνει τή λύρα νά βαστά ένας καλός λυράρης!
Τα λυροτσαφούνισματα αγνόησα μέ πάθος…..
Σκέφτομαι πώς στά χέρια τους βρέθηκε κατά λάθος!
Εξ ίσου καί παράλληλα λάτρεψα μαντολίνα !
γιά ανθισμένες Μυγδαλιές…Για Ρόδα καί γιά Κρίνα.
Καί τό μπουζούκι ελάτρεψα καί τό χα αγκαλιά μου.
Μ αυτό μέχρι τά πέρατα έφτασε η λαλιά μου.
Πάντα μέ τό χαμόγελο !Γιατί αυτό θά μείνει….
Μία ζεστή ανάμνηση ,στσή τρέλλας τό καμίνι!!
ΡΕΘΥΜΝΟ
Κιγκ