Οι καταστάσεις κάμανε, τσ’ ανίκανους, σπουδαίους,
γι’ αυτό θυσιαστήκαμε, εις το βωμό του χρέους.
Aνεσκουμπώσου, σήκωσε, λαέ μου, τα μανίκια,
μα..οι πλιά πολλοί ”αγωνιστές” εβγήκανε καθίκια.
Εφάγανε το ν’ άμπακα, γι’ αυτό και δε γιορτάζω,
σα δημοκράτης θλίβομαι, μα γνώμη δεν αλλάζω.
Ιδέες και ιδανικά, ψωμί ελευθερία,
είναι για το ν’ απλό λαό κ’ όχι για τα θηρία.
Στεφάνια και γαρίφαλα, δε δίδουνε τη λύση,
όταν θερίζει ο ιός και γονατίζει η κρίση.
Tόπο στα νιάτα πως να πεις και χώρο πως να κάμεις
βάλε μυαλό συνάνθρωπε στο μέλλον να συνδράμεις
υπομονή..δε ν’έχει μπλιό.. κ’ εχάσαμε τα πάντα
μας φάγαν τα συμφέροντα..και τα κακά κουμάντα
Έλληνες..τα κοπέλια σας σκεφτείτε τα επιτέλους
και βγείτε ούλοι απ’το μαντρί να πέσουν τίτλοι ΤΕΛΟΥΣ.
Kουκλινός