Στίχοι : Σπαντιδάκη Δέσποινα
Μουσική : Γιώργος Στρατάκης
Λύρα – Τραγούδι : Γιώργος Στρατάκης
Επιμέλεια οργάνων / Ενορχήστρωση : Νίκος Στρατάκης
Το πανηγύρι είναι τόπος λατρείας προς τον τοπικό Άγιο, τόπος συνάντησης, συνεύρεσης και ανταμώματος των κατοίκων του χωριού , αλλά και των κατοίκων γειτονικών χωριών, των ξενιτεμένων και της οικογένειας, της επαφής και της γνωριμίας ανάμεσα στους νέους, και βέβαια τόπος διασκέδασης, γλεντιού, χαράς και ξεφαντώματος.
Η επικοινωνία τα παλιότερα χρόνια μεταξύ των νέων, λόγω κυρίως των αυστηρών ηθών και εθίμων, ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Όχι μόνο το πλησίασμα, η συζήτηση και η συνομιλία, αλλά και το απλό κοίταγμα ανάμεσα στο αγόρι και στο κορίτσι θεωρούνταν τότε κατακριτέο.
Στον κοινό κυκλικό όμως χορό, τα αυστηρά αυτά ήθη και έθιμα χαλάρωναν, το αγόρι και το κορίτσι επιτέλους μπορούσε να κοιτάξει το ένα το άλλο στα μάτια, να πιαστούν χέρι – χέρι και γιατί όχι να συνομιλήσουν και να κουβεντιάσουν, έστω και για λίγο, όσο κρατούσε ο χορός. Η κλειστή και αυστηρότατη κοινωνία μπροστά στον κυκλικό χορό της πλατείας “έσπαγε”, χαλάρωνε (τα μάτια πάντα έπαιζαν τον κυρίαρχο ρόλο).
Οφείλουμε να δούμε τη συνέχιση του πανηγυριού μέσα στο χρόνο, όχι σαν μια προσπάθεια διατήρησης ενός εθίμου και μιας παράδοσης, αλλά σαν μια προσπάθεια διατήρησης μιας πολιτιστικής κληρονομιάς που έρχεται από πολύ παλιά και από τα βάθη των αιώνων.
Γιατί το πανηγύρι είναι από μόνο του ένα πολιτιστικό γεγονός τεράστιας σημασίας που παλιότερα μιλούσε στις ψυχές των ανθρώπων και πρέπει να μπορεί να μιλάει και σήμερα στις καινούργιες συνθήκες και στα καινούργια δεδομένα.
Σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, σε μια εποχή που τα πάντα τείνουν να ισοπεδωθούν, να αλλοιωθούν και να εξαφανιστούν η διατήρηση του πανηγυριού, του πανάρχαιου αυτού εθίμου που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας, είναι ένα στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί, γιατί εμπεριέχει στοιχεία πολιτισμού και κουλτούρας της πατρίδας μας και της περιοχής μας, ιστορικής συνέχειας και ιστορικής μνήμης, στοιχεία λειτουργίας σαν συνδετικός κρίκος, για συνεύρεση και κοινό αντάμωμα ανάμεσα μας.
Εύχομαι όλοι οι Έλληνες να επιστρέψουν στη γραμμή εκκίνησης. Στο μέρος που πρώτο ήπιαν νερό, έπαιξαν, γέλασαν, ερωτεύτηκαν. Το πανηγύρι είναι απλώς η αφορμή. Η ουσία, είναι η εσωτερική μας ανάγκη να μην χάσουμε τις ρίζες μας και τους δεσμούς μας από ένα παρελθόν με ηθικές αξίες.
Αν χαθεί το πανηγύρι, θα χαθεί η αθωότητα, η ξεγνοιασιά, οι χαιρετούρες, τα καλαμπούρια, η μυρωδιά από το κρέας που ψήνεται και πάνω απ’ όλα ο ήχος της μουσικής.
Καλή σας ακρόαση!!!!
—————————————————————-
Η ηχογράφηση έγινε στο studio Astra, με ηχολήπτη τον Κώστα Μαρκάκη.
” Ιδιαίτερες ευχαριστίες στην εταιρεία Nikolas Gerasimou Photography, για την παραχώρηση πλάνων από το προσωπικό της αρχείο. ”
Συμπληρωματικές λήψεις / μοντάζ : Νικόλας Σίμος
Συμμετέχει και:
Η Μάνα μας, Στρατάκη Ελένη το γένος Σταματάκη Νικολάου.
—————————————————————-
ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ
Φέρε μου μάνα να χαρείς
τα σκολιανά μου ρούχα
και πανηγύρι γίνεται
κι όμορφο χοροστάσι
κι η λύρα παίζει τσοι σκοπούς
κι όλους τσ’ αναμαζώνει
κοπέλια, νέους, κοπελιές,
γέρους, μεσοκαιρίτες
και τούτη την ανελωμή
δεν μ-πρέπει να τη χάσω …
Θε’ μου την ν-τόση-ν ομορφιά
που χουν ν-τα πανηγύρια,
που ‘ναι με αγάπη και χαρά
γεμάτα τα ποτήρια,
που σμίγουν-ε οι χωριανοί
με τσοι ξενιτεμένους
και με συντέκνους ακριβούς
και φίλους μπιστεμένους,
θωρείς παππούδες τση πρεπιάς
κι άρχοντες πατεράδες,
για χάρη τση πατούλιας τος
να δίνουν-ε παράδες
κι η πιο ερωντική στιγμή
που τη βραδιά ομορφίζει,
είναι που η κάθε κοπελιά
βγαίνει και στραταρίζει
κι ο νιος με το μαντήλι ν-του
την-ε κρατεί στα ζάλα
και στου σεβντά αντιστέκεται
τα πάθη τα μεγάλα
κι ετσά διαβαίνει η βραδιά
και του γλεντιού το νάμι
κι έρχεται ο ήλιος το πρωί
το πάσο ν-του να κάμει
και να ‘πομείνει η βραδιά
στη σκέψη των ανθρώπω’
και να δοξάζουν ν-το’ θεό
και τούτον-ε τον ν-τόπο …
Χαρώ σε πανηγύρι μου
με τσ’ όμορφες εικόνες,
που δε χαλά η λάμψη σου
κι ας φεύγουν οι αιώνες .