Αύριο ξημερώνει μνιά ν’ άλλη μέρα… πρωτομηνιά…ο Δεκέμπρης με τσι σκολάδες του ήφταξε…(του Αντώνη Κουκλινού)

Εψιλόβρεχε αποσπέρας και ανεμαζώχτηκενε από το ντουκιάνι, ενωρίς στο σπίτι.
Ήβαλενε μέσα ξύλα να στεγνώσουνε και θύμους για προσάναμμα, ν’ άψη τη φωθιά εύκολα τη ταχινή.
Ο καιρός ήκουσε πως θα χειροτερέψει και έβαλε μέσα τα ζούμπερα, να μη κρυγιώνουνε.
Χρονιάρες μέρες έρχουνται και εχειμώνιασε για τα καλά.
Η κερά ντου είναι μνιά σταλιά ψιλόπονη και ήπχιενε το βραστάρι τζη από νωρίς κι απός, εχουχουλιάστηκε στο κρεββάτι… ετσά το κάνει και θέτει με τσ’ όρνιθες και τη ταχινή είναι πχιασμένα τα λαγκόνια τζη και παραπονάτε πως δε μπορεί.
Σα ν’ εμπήκενε μέσα ο γεροντής επήγε ντελόγω στο παρακούζινο.
Είχενέ ντου το σκουτελικό σκεπασμένο στο τραπέζι, με ένα ποτήρι κρασί και καλοβρεμένο το παξιμάδι να μπορεί να το μασήσει.
Ξεκρεμά τη λάμπα απου τη μπρόκα και τη σημώνει κοντά να φέξει πλιά καλά.
Ξεπασουλίζει το κουτσούρι στη φωθιά να κεντήσει και βάνει κι άλλο ν’ ένα δίπλα.
Καλή νοικοκερά είναι και το φα’ι’τό τζη καλομαγερεμένο και ονόστιμο… μα και το κρασί δε πάει πίσω… είπχιε ντο και βάνει άλλο ένα να ζεσταθεί.
Ανάφτει ένα τζίγαρο και σημώνει κοντά στη φωθιά.
Η καλύτερή ντου είναι στο πυρόμαχο, να γροικά τη βροχή να κάθεται και να ρεμβάζει στση σκέψης του τσι κάμπους.
Έκαμε το χρέος του ετσά απου εκάτεχε κι ετσά απου εμπόργιε…
Έσπερνε…εθέριζε…ελόνευγε… ήκανε και δανεικούς.
Κοπέλια εγγόνια και δισέγγονα είναι η προίκα ντου… καταστεμένα και καλοπχιασμένα με τσι οικογένειές τω νε.
Τυχερός απού χει εδά τη γρά ντου και το νε ποσάζει…
Μνιά ολάκερη ζωή περνά από μπροστά ντου και σε κάθε νεφέσι απου θα σύρει, φτάνει ο καπνός σάμε τσι πατούχες του.
Έτσά ναι σε ένα ποτηράκι κρασί και σ’ ενούς τσιγάρου τη ν’ απόλαυση σάμε τη καρβουνίθρα, γίνουνται τα πλιά όμορφα ταξίδια του θυμητικού μας.
Ετσά που εξάνοιγε το καπνό να το νε ρουφά η καμινάδα τα ίσα πάνω, εδυνάμωσε η βροχή… εντάκαρε η κουτσουνάρα να τσιρά το νερό, απάνω στη μπουμπουρισμένη σκάφη και βγάνει βρούχος απου χαλά τον κόσμο.
Επόρισε όξω να τη μεταξεσύρει να μη ξυπνήσει τη γριά ντου.
Ώρα ντου κι αυτινού να πάει να χουχουλιαστεί στα ζεστά.
Κάνει το σταυρό ντου απου ζούμε και σήμερο…
Αύριο ξημερώνει μνιά ν’ άλλη μέρα… πρωτομηνιά…ο Δεκέμπρης με τσι σκολάδες του ήφταξε…
Άντε με το καλό να ορίσει για ούλο το κόσμο… Αντώνης Κουκλινός.

Αθιβολές…(του Αντώνη Κουκλινού) 30/11/2018