«Μαλαματένια Λόγια» ο Γιώργος Ν. Ζερβάκης στην συναυλία του Γιάννη Μαρκόπουλου

Ένας πολύ αγαπητός Κρητικός καλλιτέχνης ο  Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης συμμετείχε στην μεγάλη συναυλία που συναυλία διηύθυνε ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος…

Καισαριανή 29/04/2018
Η συναυλία ήταν ένα μουσικό σεργιάνι με σπουδαία έργα του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, Γιάννη Μαρκόπουλου με τραγούδια που αγαπάμε, τραγούδια που εξακολουθούν να τραγουδιούνται και να μας συγκινούν, να μας γεμίζουν δύναμη.

Τραγούδια που εμπνέουν και στο σήμερα, χωρίς να χάνουν την αρχική τους δύναμη…. «Πόσα χρόνια δίσεκτα», «Χίλια μύρια κύματα, μακριά τ’ Αϊβαλί», «Παραπονεμένα λόγια», «Η φάμπρικα», και τόσα άλλα χιλιοτραγουδισμένα από πολλές γενιές. Ο κόσμος που κατέκλυσε το Σκοπευτήριο συμμετείχε ενεργά, τραγουδώντας μαζί με τους τραγουδιστές.

Τη συναυλία διηύθυνε ο ίδιος ο συνθέτης και τα τραγούδια του ερμήνευσαν οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Γιώργος Νταλάρας, Μίλτος Πασχαλίδης, Λάκης Χαλκιάς, Δάφνη Ζουρνατζή και Γιώργος Νικηφόρου Ζερβάκης.

Συμμετείχε η ορχήστρα «Παλίντονος Αρμονία» και το πειραϊκό φωνητικό σύνολο «Libro Coro» σε διδασκαλία της Ανθής Γουρουντή.

Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχθές
τ’ αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χθες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ’ αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ’ έλεγαν Μαρία
και να `σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ’ αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ’ άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ’ του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ’ το παλιό μαρτύριο να `χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ’ ασετυλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ’ ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το `φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του Άδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας Παρασκευή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς»