Ερωτόκριτος 87,9 FM
1 Απριλίου 2002 – 1 Απριλίου 2023
Την μέρα της Πρωταπριλιάς (1 Απριλίου 2002) έφυγε ο Μεγάλος μερακλής Μύρων Σκουλάς για το τελευταίο ταξίδι συμπληρώνοντας 21 χρόνια της απουσίας του.
Ο Ερωτόκριτος 87,9 κάθε χρόνο τον θυμάται και παίζει τα τραγούδια του αφιερωμένα στην μνήμη και το μερακλίκι του…
Ο Μύρων Σκουλάς γεννήθηκε το 1954 στα Ανώγεια Μυλοποτάμου. Ο «Αητός του Ψηλορείτη»όπως τον αποκαλούσαν έζησε τα παιδικά του χρόνια σε ένα άκρως παραδοσιακό περιβάλλον κάτι που τον επηρέασε θετικά και βοήθησε αισθητά στο να γίνει ένας αξιόλογος καλλιτέχνης με ιδιαίτερη παραδοσιακή χροιά.
Το ταλέντο του να γράφει μαντινάδες είναι μεγάλο και είναι αξιοσημείωτο ότι πολύ σπάνια έλεγε μαντινάδες άλλων καλλιτεχνών.
Οι μαντινάδες του είναι αναρίθμητες. Ξεκίνησε να ασχολείται με την παραδοσιακή μουσική, παίζοντας μαντολίνο ερασιτεχνικά σε μικρά γλέντια που γινόντουσαν και στα καφενεία του χωριού του.
«Ο άντρας ο περήφανος όσο και να πονέσει
δεν την αφήνει χαμηλά την θέση του να πέσει».
Η μεγάλη αγάπη του Μύρωνα εκτός τη μουσική ήταν και το επάγγελμα του.
Ο Μύρων ήταν βοσκός και δεν άφησε το επάγγελμα του ούτε μια στιγμή. Αυτή η μεγάλη του αγάπη τον έκανε να γράψει και το τραγούδι «Ματρατζής».
Συνεργάστηκε τόσο σε διαφορά γλέντια όσο και δισκογραφικά με τον Μιλτιάδη Σκουλά που είναι επίσης ένας πολύ καλός οργανοπαίχτης. Έχει να επιδείξει τέσσερις προσωπικούς δίσκους και δυο σε συνεργασία με τον Μιλτιάδη Σκουλα όπως επίσης και αρκετές συμμετοχές σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών.
Τα προβλήματα της υγείας του δυστυχώς τον ταλαιπώρησαν για αρκετά χρονιά. Ακόμη και κατά τη διάρκεια δεν σταμάτησε ούτε λεπτό να δείχνει πόσο μερακλής ήταν και πόσο δυνατός άνθρωπος.
Άλλωστε δική του είναι η μαντινάδα…
«ο άντρας ο περήφανος όσο και να πονέσει δεν την αφήνει χαμηλά τη θέση του να πέσει».
Ο θάνατος του σήμανε το τέλος μιας σπουδαίας καλλιτεχνικής πορείας η οποία θα μείνει χαραγμένη στις καρδιές όλων των Κρητικών, αλλά στην ιστορία της Κρητικής Μουσικής.
Ο Μύρων Σκουλάς έφυγε από την ζωή στις 1 Απριλίου 2002 αφήνοντας πίσω του τη σύζυγο του και για τρία παιδιά του τα οποία σίγουρα θα έχουν να θυμούνται πολλά από τον λεβέντη πατέρα τους.
Συγγενείς, φίλοι συνεργάτες και απλοί θαυμαστές του έδωσαν τον ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό καλλιτέχνη με τον δικό τους τρόπο που και ο ίδιος τόσο αγάπησε δηλαδή με τις μαντινάδες. Γύρω από τον τάφο του σχημάτισαν μια παρέα τραγουδώντας μαντινάδες ζητώντας από τον Χάρο να φέρει πίσω τον μεγάλο Κρητικό.
Δεν ξαναβγαίνει ο μαντρατζής τσ’αγάπης να μαντρίσει
πόθανε ο Μύρων ο Σκουλάς και δεν υπάρχει λύση…
Πρωταπριλιά ήθελενε ο Μύρος να μισέψει
Γι’ αυτό ακόμα δεν μπορεί κιανείς να το πιστέψει
Θα το πιστέψω μόνο αν δω πως μπαίνεις στο μνημείο
αλλιώς Πρωταπριλιάτικο θα πω πως είναι αστείο
Στο μισεμό σου δεν θα βγεί ήλιος να ξημερώσει
κι η μέρα νύχτα σκοτεινή κι άσχημη θα ποδώσει
Δεν έχει ο χάρος ανθρωπιά ούτε κι ευαισθησία
και παίρνει αυτούς που δίδουνε του ψέυτη κόσμου αξία
Σκοτείνιασε ο ουρανός και πήρε μαύρο χρώμα
την ώρα που σε σκέπαζε το Ανωγειανό το χώμα
Τάφε που τον εσκέπασες άραγες μετανιώνεις
που τέτοιο άντρα μερακλή σώμα κρατείς και λιώνεις
Πέθανες έξυπνο πουλί που σε ζηλεύαν όλοι
άμε να βρεις παρηγοριά στου χάρου το περβόλι
Ένα μεγάλο μερακλή θρηνεί το Περαχώρι
το Μύρο που τραγούδηξε για το βοσκό στ’ αόρι
Όλα του κόσμου τα παιδιά μοίρα μου ειν’ παιδιά σου
μα δεν μοιράζεις δίκαια καθόλου τα καλά σου
Εχαμηλοφτερούγιασε και σκόρπισε τη θλίψη
αητός απ’ που πρεπε ψηλά να βγαίνει και στα ύψη
Ο κάτω κόσμος αετούς αν έχει θα ‘σαι πάλι
από τσι άλλους πιο ψηλά με διαφορά μεγάλη
Ποτέ δεν πάει σε αητό χάμε να στραταρίζει
γι αυτό τον κάτω επήρενε κόσμο να τον ορίζει
Εδά που ανοίγει ο καιρός θενε τα ζα αέρα
γι αυτό και ο Μύρος έλλαξε μιτάτο τέτοια μέρα
Σ’ άλλο μιτάτο εμίσεψε ο Μύρος να βοσκεύει
και αμοναχός ο μαντρατζής είναι και δεν αρνέυει
Εκεί που πας θα σ’ έχει ο Θιος στον πιο καλό του τόπο
με τις αθάνατες ψυχές τω μερακλήδω ανθρώπω
Ο Ψαρονίκος και ο Στραβός με τον Φουνά ομάδι
στην πόρτα σ’ ανημένουνε να μην χαθείς του Άδη
Πρωταπριλιά ‘ναι κι έλεγα πως δεν θα το πιστέψω
μα σ’ είδα μες το φέρετρο και πως θα το παλέψω
Πρώτη φορά εζήλεψα τον βουλισμένο Άδη
γιατί κρατεί στσ’ αγκάλες του άντρα χωρίς ψεγάδι
Ένα κορμί που είχενε τον κόσμο διασκεδάσει
είναι σκληρό να σκέφτεται η γης πως θα σκεπάσει
Δεν έχω αμάχη του καιρού ο Χάρος με μανίζει
που μακελεύει τσι γενιές και δεν τσι ξεχωρίζει
Φεύγεις μου αέρα δροσερέ μα όπου σταθώ δεν λιάζει
γιατί δεντρί την σκέψη σου θαν έχω να σκιανιάζει
Ω θε μου μες στα μνήματα ήντα γυρένε οι κρίνοι
που στα μπαλκόνια ήπρεπε ο ήλιος να τσι βρίνει
Μύρο μου τα τραγούδια σου τα αηδόνια θα τα λένε
να τα γροικούν τα γιασεμιά στην μνήμη σου να κλαίνε
Πενθούν τ’ Ανώγεια σύσσωμα θρηνεί το Περαχώρι
και τα πουλια κρατούν σιγή ενός λεπτου στ΄αόρι
Να μπόρουνα την θέση σου να μπω να τηνε πάρω
να βγεις εσύ να τραγουδείς να σκάσομε το Χάρο
Ψέμα πρωταπριλιάτικο το θαρρουνα αητέ μου
μα εδά θωρούν τα μάτια μου και κακοφαίνεταί μου
Πρωταπριλιά ήθελενε ο Μύρος να μισέψει
Γι’ αυτό ακόμα δεν μπορεί κιανείς να το πιστέψει
Δεν ξαναβγαίνει ο μαντρατζής τσ’αγάπης να μηνύσειι
πόθανε ο Μύρων ο Σκουλάς και δεν υπάρχει λύση.
ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΜΥΡΟ ΓΙΑΓΚΟΣ ΚΑΙ ΚΩΣΤΗΣ ΕΒΓΑΛΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΦΙΕΡΩΣΑΝ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ….
ΝΑ ‘ΧΕ ΓΑΤΕΧΕΙ ΠΟΙΟ ΝΕΚΡΟ
Η ΠΛΑΚΑ ΑΥΤΗ ΣΚΕΠΑΖΕΙ
ΕΠΡΕΠΕ ΒΙΟΛΕΣ ΝΑ ΑΝΘΟΥΝ
ΚΑΙ ΜΕ ΜΠΑΞΕ ΝΑ ΜΟΙΑΖΕΙ.
(ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΟΥΛΑΣ)
ΔΕ ΒΓΑΝΕΙ ΡΟΔΑ ΔΕΝ ΑΝΘΕΙ
ΚΑΙ ΜΕ ΜΠΑΞΕ ΔΕ ΜΟΙΑΖΕΙ
ΚΙ ΟΜΩΣ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΑΚΛΗ
Η ΠΛΑΚΑ ΑΥΤΗ ΣΚΕΠΑΖΕΙ.
(ΓΙΑΓΚΟΣ ΣΚΟΥΛΑΣ)
ΘΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΣΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΤΟΥ…!!!
