Ειρήνη Γωνιανάκη – Άρχοντα Χρόνε…

Άρχοντα Χρόνε…
Ακου με, Πέρισυ που νταμώσαμε , μ΄επιασε νοσταλγία 

Χρόνε κοσμοκαταλυτή, κλουθάς μου γή κλουθώ σου
για να τα λογαριάσουμε, χρωστείς μου γή χρωστώ σου
Χρωστώ σου χρόνια παιδικά, μ΄ανεμελιά ντυμένα
αθώα, απονήρευτα, μ΄αγάπη στολισμένα
Χρωστώ σου χρόνια εφηβικά, με όνειρα γεμάτα
που χάραζες τα ζάλα μου, για τση ζωής τη στράτα
Χρωστώ σου χρόνια ενήλικα, πού ΄χες ραέτι (δώρο)πάλι,
χαρές και πίκρες σόγεμο, σ΄τσ΄ώμους μου το τσουβάλι
Κι εδά που μεσοστράτησα, τα δανεικά φοβούμαι
και στο μυαλό μου ντήρηση(επιφύλαξη) έχω μπά δε τα βρούμε
Χρωστείς μου χρόνε γεραθιά, και στο ζητώ για χάρη
σα θα με βρείς στα μπόσικα, μη ΄ρχίξεις το παζάρι
Και στα στερνά μου κάμε μου, ρεγάλο (δώρο) καερέτι,
όποιο κι αν έχεις χρόνε μου για μένα καμπαέτι (πεπρωμένο)
Σικλέτι (επιθυμία) το ΄χω μπιστικό, κι ινάτι δα το βάλω
ομάδι το ταξίδι μας, χρόνε να΄ναι μεγάλο…
ΦΕΤΟΣ ΟΜΩΣ ΑΡΧΟΝΤΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΤΑ ΠΩ ΣΤΑΡΑΤΑ
Άκου με …
Κλουθώ σου χρόνε όπου πας
και νικητής λογάσαι
μα δύσκολος αντίπαλος
θα΄μαι και να φοβάσαι…
Δε με τρομάζεις, δε δειλιώ
έτσι κι αλλιώς σ΄ανήκω
μα δε σου χαλαλίζομαι
κι άδικα των αδίκω…
Ισαμε του χρόνου .. ανέ ξανανταμώσουμε…
θα ΄χω κι άλλα να σου πω…Άρχοντα χρόνε…