Ερωτόκριτος 87,9 FM
Αυτή την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου στις 21.30 η Φωτεινή Δάρρα θα βρεθεί για πρώτη φορά στο «Νυν και Αεί» live για να παρουσιάσει το νέο τραγούδι που της εμπιστεύθηκε ο Νίκος Μαυράκης και με ευκαιρία της παρουσίασης αυτής ο Νίκος Μαυράκης μας άνοιξε την καρδιά του και μας είπε κάτι περισσότερο γι αυτόν και το πώς γράφτηκε αυτό το τραγούδι…
πατήστε το play και ακούστε…
ο ίδιος είπε στον Γιώργο Λεκάκη στον Ερωτόκριτο…
Γράφω πολλά χρονιά στίχο έχω κάνει δύο ποιητικές συλλογές .
Γράφω μόνο όταν ζήσω κάτι… η δω κάτι η ακούσω κάτι και μου προκαλέσει συναίσθημα και αυτό ως συνήθως όχι ευχάριστα …
Όταν δηλαδή μου προκαλέσει συναίσθημα νοσταλγίας η μελαγχολίας.
Έτσι γίνεται συνήθως μέσα μου για να γράφω αλλιώς δεν γράφω…
Όταν είμαι χαρούμενος δεν γράφω δεν το έχω ανάγκη … δεν μου βγαίνει …
Η σχέση μου με τα μουσικά όργανα ξεκίνησε τέλος της δεκαετίας του 80 και αρχές του 90..
Πρότυπο μου ήταν ο Νίκος Παπάζογλου είχα πάρει ένα μπαγλαμά όταν ήμουν στη Αθήνα και στην Πάρο και μετά πήρα ένα τζουρά μπουζούκι αργότερα μια μαντόλα λαουτάκι κι άλλα όργανα
Το 1993 Στην Πάρο καθώς προσπαθούσα να μάθω από μόνος μου να παίζω κάτι και μάλιστα μου άρεσε πολύ το ραγίζει απόψε η καρδιά με το μπαγλαμαδάκι του Νίκου Παπαζογλου …κατάλαβα ότι μου άρεσαν παρά πολύ τα ρεμπέτικα.
Όμως δεν έμαθα ποτέ να παίζω , προσπαθούσα λοιπόν μόνος μου να μάθω κάτι ,διάβαζα τον στίχο μου και έτσι αυθόρμητα και χωρίς να το καταλάβω ξεκίνησα να γράφω τη δική μου μουσική .
Εκεί λοιπόν στην Πάρο έχω μελοποιήσει πολλά τραγούδια μου που υπάρχουν ήδη στον πρώτο μου δίσκο στην παλιά μου εικόνα
Το 1994 στην Πάρο είχα γράψει το τραγούδι στην παλιά μου εικόνα που λέει ο φίλος μου ο παντελής θαλασσινός και το θυμάμαι που λέει μαζί με το Σκουλά και πολλά άλλα…
Έτσι χρόνο με το χρόνο μάζευα υλικό και τώρα τα τραγουδούν οι φίλοι τραγουδιστές η τραγουδίστριες που με τιμούν μιας και εγώ δεν έχω την κατάλληλη φωνή για να τα τραγουδώ…
Χωρίς να είχα σκοπό ποτέ ούτε φανταζόμουν ποτέ πως μια μέρα αυτά που γράφω θα γίνουν τραγούδια και αργότερα CD…ούτε τώρα μπορώ α σκεφτώ πως αυτό θα αλλάξει τη ζωή μου , ήμουν είμαι και θα είμαι πάντα ο ίδιος ένας απλός φούρναρης .
Ποτέ δεν έχω δει το τραγούδι επάγγελμα.
Είμαι ερασιτέχνης Και θα παραμείνω πάντα έτσι…
Έτσι έγινε και με τη Φωτεινή Δάρρα .
Απλά τη Φωτεινή δεν την ήξερα και την γνώρισα μέσο Facebook της έγραψα ποιος είμαι και πως είμαι φούρναρης και όχι επαγγελματίας τραγουδοποιός .
Της είπα για το τραγούδι , της άρεσε ,αλλά ήταν λίγο διστακτική στην αρχή επειδή το τραγούδι δεν έμοιαζε με το δικό της ρεπερτόριο.
Ύστερα το είδαν οι συνεργάτες της και μάλιστα ο μαέστρος της ο Γιώργος Παπαχριστούδης ο οποίος έκανε και την ενορχήστρωση του τραγουδιού φωλιά κι σιγά σιγά το δοκίμασε και τελικά δικαιώθηκα και πολύ μάλιστα …γιατί της ταιριάζει ,θαρρείς και το είχα γράψει πάνω στη φωνή της.
Τώρα λοιπόν αφού το τραγούδησε το κάναμε βίντεο κλιπ στα Ζωνιανά… στο χωριό μου , εκεί που το έγραψα το τραγούδι ,στο βουνό του χωριού μου ,σε ένα μιτάτο .
Το τραγούδι αυτό τη φωλιά το έγραψα για ένα παιδικό μου φίλο που έφυγε πρόωρα από τη ζωή και άφησε πέντε παιδιά ορφανά και με μια μάνα… που αργότερα μεγάλωσαν τα παιδιά της και έφυγαν από κοντά της , κι έμεινε μόνη στα όρη , και ψάχνει το όνειρο όπως ήταν παλιά …μια ζεστή φωλιά με τα πέντε παιδιά της .
Αυτή είναι και η ιστορία του τραγουδιού γι’αυτό κι έγινε μια μερακλίνα αηδόνα .
Τα Πέντε παιδιά , τα ορφανά έπρεπε να τα πάρει η μάνα το χειμώνα από το βουνό και να τα πάει στο χειμαδιό , γι’αυτό λέει και ο στίχος για πέντε πουλιά …ώσπου τα πουλιά ξεπετάχτηκαν και τα έχασε αργότερα η μάνα αυτή .
Έτσι λοιπόν έγιναν όλοι οι χωριανοί μου χορηγοί στο βίντεο κλιπ .
Έδωσαν όλοι λεφτά από το υστέρημά τούς και τους ευχαριστούμε πολύ για αυτό.
Είναι η ιστορία και η αφορμή που με έκανε να γράψω αυτό το τραγούδι στον συγκεκριμένο τόπο και εκεί έγινε το βίντεο κλιπ που διηγείται μια αληθινή ιστορία…
«ΦΩΛΙΑ»
Μια φορά είχε στη φωλιά ,Μια μερακλήν’αηδονα
Πέντε πουλιά στην αγκαλιά ,Κι έφευγε το χειμώνα..
Μια φορά είχα μια φωλιά ,Στα σύννεφα χτισμένη
Και άλλη μια μες στην καρδιά ,Σα λίμνη παγωμένη..
Ρίξε τσ’ ακτίνες ήλιε μου ,Να με ζεστάνουν λίγο,
Να λιώσει ο πάγος και να πιούν , τ’αγρίμια τα πουλιά μου,
Γιατί κοιτούν και δε μπορούν ,να πιούν την παγωνιά μου..
Κι εσύ ουρανέ μου διώξε τα, τα μαύρα σύννεφα σου…
Που κρύβουνε τον ήλιο μου ,Κι ούτε νερό δε βγάζουν.
Μη μου χαλάσεις τη φωλιά ,Μεγάλε ουρανέ μου,
Γιατί ‘μαι μάνα και παιδιά , δε γνώρισα ποτέ μου…
Δως μ’ ουρανέ τα σύννεφα, μα ‘γώ θα τα χτενίζω
Κι άμα μου φέρουν τη φωλιά ,δάκρυ θα στα γεμίζω..
Ρίξε τσ’ αχτίνες ήλιε μου ,Να με ζεστάνουν λίγο
Να λιώσει ο πάγος και να πιούν ,τ’αγρίμια τα πουλιά μου,
Γιατί κοιτούν και δε μπορούν , να πιούν την παγωνιά μου…
Και ‘συ ουρανέ μου διώξε τα, τα μαύρα σύννεφά σου..
Που κρύβουνε τον ήλιο μου ,Κι ούτε νερό δε βγάζουν.
