Αντώνης Κουκλινος – Απου θυμάται χαίρεται (και καλό μήνα)

Μνιά μαντζοράνα έβαλε να βράσει στο τζισβέ, εβούτηξενε και μνιά φρυγανιά μέσα κι έκατσε στο πυρόμαχο να ζεσταθεί.
Χαρμπίζει ξύλα τη φωθιά να λαβουρδανιάσει γιατί κάνει κρυγιώτη σήμερο.
Ιντα θαρείς…εκοντοφτάξανε τα Νικολοβάρβαρα…
Πρώτη του Δεκέμβρη…
Ο πλιά γιορτάρης μήνας, εμπήκενε, απου το ν’ ανημένουνε μικοί και μεγάλοι.
Χίλιες αθιβολές πάνε κι έρχουνται…
Εδα ντακέρνουνε οι χοίροι κι ονειρεύγουνται το μαχαίρι… κοντοσημώνει ο καιρός.
Καλοτα’ι’σμένοι με μαχτί και χουμά, εθεργιέψανε.
Ήκαμε κοπέλι κι αυτός, απου εγύριζενε πόρτα, πόρτα, το χωργιό να λέει τα κάλαντα και το νε ποχερίζανε οι νοικοκεράδες γλυσολο’ί’δια.
Τσι καλές χέρες με το Αγιο Βασιλιάτικο ποδαρικό.
Θυμάται τσι σκληρές του χοίρου και τα λουκάνικα με τα απάκια να κρέμουνται στι καμινάδες, να τα καπνίζουνε με τσι φασκομηλιές.
Τσι κουρούπες με τα σύγλινα για το σφουγγάτο και τσι τσιγαρίδες κάθε κολατσιό στο χωράφι.
Έτσε καιρό βγαίνει το καλό ροδίκιο και οι καλές σταφιδολιές.
Περνούνε τα παντέρμα χρόνια.
Οι αθιβολές ξεπεθιούνται, οσα τζι αμανήτες και τσ’ αβρονιές, στα χωράφχια.
Η ζωή φεύγει ογλήγορα… σα ντο τσιγάρο στα δαχτύλια του γεροντή, απου ποκάνει η κάφτρα.
Απάνω στη ν’ ανελωμή τση σκέψης του, εμπήκενε η γρά ντου στο παρακούζινο.
-Καλημέρα και καλό μήνα να’ χωμε… ίντα σκέφτεσαι πάλι και κοντέβγεις να καείς με το τζίγαρο..?
-Καλό μήνα γυναίκα… ίντα θες να σκεφτώ… πράμα…
Εξανακρέμασε τσ’ αθιβολές του στο τοίχο τση σκέψη ντου, έκειά… στη πλιά ψηλή μπρόκα, για να μη τζι φτάνει κιανείς.
Ο κάθα ένας, έχει τη δικιά ντου βούργια και τσι στερεύγει.
Απου θυμάται… χαίρεται…!
Αντε και καλό μας Δεκέμβρη…αντώνης κουκλινός.