Εζήλευγέ μου από καιρούς η μοίρα μου η ρημάδα…Κουκουμπεδάκη Χαριστή

Αφιερωμένο στη μνήμη του αγαπημένου μου συζύγου Κωστή Κουκουμπεδάκη(Λαχειόκωστα) που τόσο μου λείπει τώρα και έξι περίπου μήνες και η ζωή μου είναι μισή και με δίχως νόημα.

●●●ΕΖΗΛΕΥΓΕ ΜΟΥ Η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ●●●

Εζήλευγέ μου από καιρούς η μοίρα μου η ρημάδα
για κείνο και μου πόθεκε στα χείλη την πρικάδα…
Εθώρειε με το ταίρι μου κι είμαστ’ αγαπημένοι
γι αυτό μαχαίρι μου μπηξε, η αναθεματισμένη…
Κι εκακογκρέμισέ ν-τηνε όση χαρά κ ιαν είχα
που να θελα την έσμιγα δεν τσ’ άφηνα μια ν-τρίχα…
Να κάτεχα το σπίτι τζη να πα τση το χαλάσω
στα χέρια να πιαστούμενε και να την ξεμαλλιάσω…
Γιατί…. το γέλιο επήρε μου απ’ τα δικά μου χείλη
κι είμαι σα λύχνος στη νυχτιά που του σβησε το φτύλι….
Επήρε μου τη ν-τη χαρά μεσ’ απ’ τα δυο μου χέρια
κι ανέβασέ ν-τηνε ψηλά εις τ’ουρανού τ’αστέρια….
Κι α μου την πήρες τη χαρά θα ζω με τσ’ αναμνήσεις
πράμα που δε μπορείς ποτέ μοίρα να μου στερήσεις…
Μπορεί να με γονάτισες, να μ’ έριξες στον πάτο
μα δε θα ιδείς την κεφαλή….μοίρα, να σκύφτω κάτω.
Και τη μορφή τσ’ αγάπης του κιανείς δε θα μου κλέψει
γιατί….την έχω ζωντανή εικόνα μες στη σκέψη….

Κουκουμπεδάκη Χαριστή…
30/10/2017.