Το αλφάβητο του σχολείου… με μαντινάδες

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

Α ναστορούμαι τα παλιά τση ζήσης περασμένα

Β ουρκώνω με τη θύμιση σε χρόνια αγαπημένα.

Γ υρνούσαμε απ’ το σχολειό με γράμματα στη σάκκα

Δ ιψούσαμε για μάθηση, γράφαμε και σε πλάκα.

Ε ικόνες μου ‘ρχονται πολλές στα σχολικά θρανία

Ζ ούσαμε πιο ανέμελα ρουφώντας τα βιβλία

Η ταν τότε που οι δάσκαλοι μας λέγανε με πάθος

Θ α γράψεις εκατό φορές ό,τι έκαμες λάθος.

Ι σως και άλλοι φίλοι μου τα ίδια να θυμούνται

Κ αι με συγκίνηση βαθιά κι αυτοί τ’ αναστορούνται.

Λ ίγες φορές επήγαινα χωρίς να ‘χω διαβάσει

Μ ‘ από τα πριν του δάσκαλου μιαν αφορμή ‘χα πλάσει.

Ν α ‘ξερες κύριε δάσκαλε εχθές τι είχα πάθει,

Ξ εκίνησα το διάβασμα απ’ τση καρδιάς τα βάθη,

Ο μως δεν ήτανε γραφτό σε πέρας να το φέρω

Π ονούσανε τα μάτια μου κι είπα ”ας μην υποφέρω”

Ρ αγίζει δάσκαλε η καρδιά τώρα π’ απολογούμαι

Σ αν θέλεις χάρισέ μου τσι ,πια να μη σε φοβούμαι.

Τ έλος του χρόνου θα με δεις στο διαγώνισμά μου

Υ πόδειγμα μαθήτριας στην τάξη τη δικιά μου

Φ οβήθηκε ο δάσκαλος τίποτα να μην πάθω

Χ αϊδευτά μου είπε το ,τα γράμματα να μάθω

Ψ εύτικη ήταν η αφορμή που του ‘χα ειπωμένη

Ω χ, η αλήθεια αν μαθευτεί, την έχω όμως βαμμένη!

Της Χαρούλας Τζιγκουνακη Πετρογλάκη απο Χανιά