Χαριστή Φανουράκη Κουκουμπεδάκη -που ν’ οι αξίες των παλιώ(μαντινάδες)

Να ‘χαν οι νέοι των παλιώ τσ’ αξίες και τσι τρόπους
Θα ν-έμοιαζε ο πλανήτης μας όπως τσ’ Αγίους τόπους…
Απού καλημερίζανε μ’ ένα χαμόγελό ντως
κι η μπέσσα ντως ξεπόρτιζε πάνω στο πρόσωπό ντως……
Κι όπου θελα προβάλουνε ‘ντιφέγγιζεν ο τόπος
κι ήτο αφορμή ο όμορφος ψιμυδευτός τως τρόπος…
Που λέγανε λόγω τιμής κι επιάνανε τη χέρα
κι ότι εξεστομίζανε δεν ήτονε τ’αέρα….
Απού λυχνοκοπούσανε ολημερνίς στ’αλώνια
κι εσμίγανε τσ’αργαντινές εκεινανά τα χρόνια….
Κι είχε αθρωπιά κι ευγένεια κι η κάθα ντως ρυτίδα
κι εθώρειες μ’ ένα γέλιο ντως μέρα αλκιονίδα …
Που ‘χανε ζάλα τίμια στση ζήσης τως τη στράτα
κι ήτο ν-τα λόγια ντως σεμνά αντρίκια και σταράτα…
Μα η κοινωνία σήμερο έχει πολυσκαρτέψει
και των παλιώ
τα αιστήματα
σα φέρω εις τη σκέψη,
αναδακρυώνω και πονώ
οντε τ’ αναθιβάνω
κι ένα βαρύ αναστεναμό
απ’ την καρδιά μου βγάνω…
Γιατί στο δρόμο τσ’ αθρωπιάς λίγοί ‘χουνε πομείνει
κι η αρχοδιά των παλαιώ
σιγά σιγά ποσβήνει….
Χαριστή Κουκουμπεδάκη
12/9/2023