Γιώργης Γαρεφαλάκης – Μάνα φεύγω ΚΑΙ θλίψη (δυο Ρίμες στον Ερωτόκριτο)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟ 3/3/23 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΚΑΚΗΣ ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΑΡΕΦΑΛΑΚΗΣ

Μανα φευγω…*(Γιωργης Γαρεφαλακης)*…

Ενα τρενο η ζωη μας δυο βαγονια ενας σταθμος…
Μια Ελλαδα που σπαραζει κι Σταματης μοναχος…
Φευγω μανα δεν θα αργησω παω βολτα στο σταθμο
Μολις φτασεις να με παρεις μην σε σκεφτομαι κι εγω…
Εισητηριο στην τσεπη και στους ωμους το μπουφαν
Παμε βολτα με το τρενο να γελασουμε παιδια…
Χιλια ματια καρφωμενα σε ενα ονειρο τρελο
Το βαγωνι φορτωμενο κι ο θεος εχει ρεπο…
Μια σιγη που σε τρομαζει πριν να γινει το κακο…
Μολις φτασουμε στα τεμπη μανα θα σε παρω εγω…
Ενα μυνημα που φευγει παραληπτης η μαμα
Στειλε τον μπαμπα να ερθει κανει κρυο παγωνια
Δεν σε βλεπω μα σε νιωθω και σ’ ακουω που με κλαις
Μην ανυσηχεις μανουλα παμε ολοι διακοπες…
Μια φωτια που σε τρομαζει μα το κρυο σε τρυπα
Ποσος θανατος τρυγυρω ποση μαυρη μοναξια
Δυο βαγωνια η ζωη μας και μια ανοιξη βουβη
Κι ενας δρομος στοιχιωμενος απο καθε μια ψυχη…
Μανα ηρεμησε…ειμαι καλα κι εχει πολυ φως…
*(Γιωργης Γαρεφαλακης)*…

”ΘΛΙΨΗ”…*(Γιωργης Γαρεφαλακης)*…

ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ ΚΑΜΙΑ ΨΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΔΗ….
ΟΥΤΕ ΤΟΥ ΧΑΡΟΥ ΤΟΥ ΦΟΝΙΑ Η ΜΑΝΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ…
ΓΙΑΤΙ ‘ΝΑΙ Η ΝΥΧΤΑ ΔΥΣΚΟΛΗ…ΚΙ Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΣ
ΜΕ ΤΟΣΑ ΑΤΥΧΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝΕ ΚΑΙ ΠΑΝΕ….
ΚΑΙ ΚΛΑΙΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ
ΚΑΙ ΚΛΑΙΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΙ Ο ΘΕΟΣ…ΠΟΥ ‘ΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ ΚΟΠΕΛΙ…
ΜΕ ΤΟΣΟ ΘΡΗΝΟ ΑΔΙΚΟ…ΜΕ ΤΟΣΟ ΜΑΥΡΟ ΠΟΝΟ…
ΜΕ ΤΟΣΑ ΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ…ΠΟΥ ΓΙΝΑΝ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΓΩΣΕ…ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΛΑΙΕΙ
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΙ…
”ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑΝΤΑ ΘΕΕ ΜΟΥ…
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Τ’ ΑΕΡΙΚΑ…ΠΕΝΘΟΥΝΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ…
ΚΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΛΙΑ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ…ΚΙ ΟΥΤΕ ΝΕΡΑ ΚΥΛΟΥΝΕ
ΚΑΙ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ Ε-ΜΑΤΩΣΕ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΙΖΕΙ Η ΠΛΑΣΗ…
ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΧΥΘΗΚΕ ΣΤΟ ΧΩΜΑ…
”ΑΠΟΨΕ ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙ…ΚΑΜΙΑ ΨΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΔΗ”