Αντώνης Κουκλινός – Μη με πουλήσεις τω ξενώ (Μαντινάδες-ρίμα)

Μη με πουλήσεις τω ξενώ…(του Αντώνη Κουκλινού).

Το πατρικό ντου ξεπουλεί και φέρνει αγοραστάδες,
για να το δώσει όπου βρεί, τσι πχιά πολλούς παράδες.
Ετσά που μπαινοβγαίνουνε, και το κοστολογούνε,
οι τοίχοι δε ν’ αντέχουνε, κουβέντες να γροικούνε.
Και το νε βάλανε μπροστά, μπας και αλλάξει γνώμη,
για χάρη τω γονέω ντου, να πεί και μνιά συγνώμη.
-Μη ντο πουλήσεις αλλουνού, το σπίτι του κυρού σου,
το τόπο π’ αναθράφηκες και βάλε με το νού σου.
-Μη ντα δεχτείς ετσά λεφτά, ο τόπος θα ματώσει,
μα δε θα καλιμεντευτείς, όσα και να σου δώσει.
-Θα ρίξει τσι μεσότοιχους, τσι πόρτες θα γκρεμίσει,
ετσά γροικώ και λέγανε κ’ ο Θιός να μη τζ’ αφήσει.
-Ξένος θα ν’ άρθει και θα μπεί, κοντώ και πχιά θα σέρνει,
να μαγερεύγει να δειπνά, τσ’ αυλές να παρασέρνει.
-Να στέκει στο εικόνισμα, ν’ ανάφτει το καντήλι,
να βάνει λάδι ταχτικά, ν’ αλλάζει και το φτύλι.
-Κοντώ με πχιά θα κείτεται, να τση μοιράζει χάδια,
στο σουμιέ τση μάνας σου, να κοίτουνται τα βράδια.
-Αν’ είναι άθρωπος κακός, μπεκρής να ζαροπαίζει,
να βλαστημά και να χτυπά, τη χέρα στο τραπέζι.
-Ανε πηγαίνει σ’ εσκκλησά, ανε μεταλαβαίνει,
για δε (μ)πιστεύγουνε Χριστό, ετούτοι νά οι ξένοι.
-Και να ναι από καλή γενιά, γιάντα σε ξένο ντόπο,
ήρθε να ζήσει και να μπεί, σ’ ετσά μεγάλο κόπο.
-Σκέψου πως είσαι ορφανός, κοντώ καρδιά δε ν’ έχεις,
σαν Ιερό κειμήλιο, έπρεπε να προσέχεις.
-Το χάκι του πατέρα σου, τσι κόπους του παππού σου,
να μηνημονεύγεις θα ‘πρεπε, μα δε ντα βάνει ο νούς σου.
-Εγώ μαι τοίχος και ψυχή, δε ν’ έχω μα λυπούμαι,
καλιά να με χαλάσουνε, να μη στενοχωρούμαι.
Αξίες και ιδανικά, κάτεχε δε πουλιούνται,
γ’ αυτό και δε ν’ αξίζουνε, σ’ αυτούς που τ’ απαρνιούνται.

Αντώνης Κουκλινός 2021