“Στα σκαλοπάτια τ’ουρανού,
στσ’αυλές του παραδείσου,
Κάθετε ο γέρος του Μοριά,
με το Δασκαλογιάννη..
Παρέα με το Γιαμπουδή
και τον Καραϊσκάκη..
Κι αναρωτούν γιάντα χτυπούν
πένθιμα οι καμπάνες..
Στους τόπους που παλέψανε,
για να τσ’ελευθερώσουν..
Μα ποιος θα πάει να τους το πει;
ποιος θα το μολογήσει;
Πως μέσα στην Αγιά Σοφιά
εμαζοχτήκαν σκύλοι..
Κι αδιάφοροι γαβγίζουνε
και περισο-καφκούντε
Κι εμείς τσοι καμαρώνουμε…”
“Δε φταίν οι σκύλοι που έρχονται
και μας εφοβερίζουν..
Φταίν οι προδότες που έχουμε
κρυφά και τσοι ταΐζουν……..”